De boeren hooiden. Langs het hele traject reden machines over de graslanden. Met behulp van zwadharken, balenpersen en silagewagens werd het droge gras omgezet in houdbaar wintervoer.
De aanblik van de weilanden verried ogenschijnlijk iets over de volksaard. Op het eerste gedeelte, zo tot aan Wychen, werkten de boeren namelijk strak, met een duidelijke structuur: kort en egaal gemaaid gras lag in kaarsrechte zwillen te wachten om geperst of opgehaald te worden.
Daarna, in het Brabantse land, werd rommeliger geboerd. De zwillen lagen meer in kronkels en hier en daar stond nog een pluk vergeten gras. Bij Etten-Leur zag ik zelfs twee pony’s tussen het hooi stappen, terwijl de boeren zorgeloos onder een boom zaten te drinken.
Zaterdag harkte ik op mijn weilandje ook het gras op rijen. Ik was bijzonder tevreden over het resultaat al kon ik één ding wel vaststellen: als geboren Sallander was ik qua zwillenmakerij toch meer een rasechte Brabander.
brettcolumn@hotmail.com
staging2.brettsnap.nl
Meer foto's