Ik miste mijn vaste fietsenmaker al op het moment dat ik de zaak binnenstapte. Hier geen geur van zware shag en tweetakt-olie, geen automatenkoffie in een plastic bekertje, geen roestige schoolfietsen, geen jankende Derbi’s of Aprilia’s en geen snelle e-bikes, slechts ingekocht omdat ‘het wel grappig spul’ is. Ik zag een interieur zo strak als een snaar met geavanceerde race- en MTB fietsen, omringd door decoratieve wanden met zwart-wit beelden uit de wielersport. Overal peperduur en vederlicht spul: geen concessiesaan kwaliteit voor de echte liefhebber. Deze winkel was een concept van beleving en emotie.
Aan de stamtafel zaten mensen met zeeën van tijd. Achter de balie sleutelde een monteur met dunne handschoentjes aan een blinkende derailleur. Bij zijn collega, getooid met een fancy hipsterbaard, kocht ik twee buiten- en binnenbanden én pinde 107 euro, met afstand mijn duurste banden ooit.
Later, toen ik tussen de NS kleedkastjes mijn band verving, viel mijn oog op het doosje van de hightech binnenband. ‘Made in China’ las ik.
Daar ging mijn beleving.
brettcolumn@hotmail.com
staging2.brettsnap.nl
Meer foto's