Wat een authentieke, waardevolle dimensie van Stoppelhaene om ‘over eigen grenzen heen’ een bevolkingsgroep in de derde wereld kansen te geven om in hun primaire levensbehoeften te voorzien. Ja zelfs met het perspectief op bestaanszekerheid, op doorgroei naar zelfredzaamheid. In Burkina Faso dit keer, waar door de alles verzengende droogte van de Sahel zonder hulp van buiten een volk nog generaties lang in gevecht zal zijn om te overleven. Letterlijk een survival! Wat kan een waterpomp, een ploeg, een graanmolen, zaai- en pootgoed, in combinatie met training, het leven van een gemeenschap perspectief geven. Eten op tafel, het hele jaar door…
Anno 2016…hoeveel mensen leven er onder de armoedegrens. Armoedegrens? Uh…welke maat leggen we hierbij aan? Waar komt menswaardigheid in het geding? Minimaal kleding ter bescherming, voedsel om te overleven, schoon drinkwater, gezondheidszorg? Of ligt het kantelpunt als je door je economische positie niet meer echt kunt deelnemen aan het maatschappelijk verkeer. Armoede in een ontwikkelingsland èn armoede in een ontwikkeld land.
Armoede…schrijnend de vele situaties, ook bij ons om de hoek. De kwetsbaren in onze eigen samenleving, voor wie participatie in de samenleving niet mogelijk is, groepen mensen die afglijden onder de armoedegrens. Elke dag nog in een ontwikkeld land als de onze. De verontrustende berichten van vele agrariërs…
Burkina Faso , Sri Lanka, Zambia, Nederland.
Ik vind het niet gepast om situaties, bevolkingsgroepen, ontwikkelingen, uh om mensen in deze orde te ijken? Zaak is het om onze ogen niet te sluiten voor menselijk leed en actie te overwegen.
Dan ook voelt het goed om te zien dat Salland Stoppelhaene viert door ook over de eigen grenzen heen te kijken.
Bertus de Haan (voorzitter WOR)
Meer foto's