Soms hebt die boeren d’r wat lawaai bie as ze met hun grote trekkers meijt, schudt en baalties perst. Soms stinkt ze d’r ok wat bie as ze giert, mar det höart d’r bie. Zo lange as ze mar niet vöar gek en onwies met die logge bakken rondjakkert oaver de openbare weg.
Wat mie wel verbaast is de hoevölheid gif die ze oaver het toekomstige etten hen spuit. Hoe gezond det hillemoal is vöar de blumegies, de bijties, hazen, weidevogels en de mens? Ik weet het zo net nog niet.
Tussen al det gedoe döar raken wie van de wekke twee kippen kwiet. Ientie vunn ik trugge as karkas. De rest haa’n ‘ze’ d’r of evretten. Wie of wat? Zie haa’n gin briefie achter’eloaten. Die andere kippe kwam noa een dikke moand iniens trots vöar de dag met acht kukens achter zich an.
En toen ik op zolder van de kapschure mosse weane höaren ik an het gepiep al det doar wear een nest met jonge katten terechte was e komm’.
Lea’m en loaten lea’m. Etten en ‘egetten wönn.
Het is ok zommer as bie mie langs het fietspad de ponys en pearden van de manege op de hoek hun röndties doet met stadse wichter op de rugge die op kamp bent. ‘En we gaan nog niet naar huis’ zingt ze vake, woarbie ik mie altied ofvroage wrum of ze det zingt. Het zol mie niet verbazen as het heimwee is, die ze weg probeart te zingen.
Hoe dan ok, det gezang werkt laxerend. Want die edele viervoeters mut d’r altied van poepen. Met al die beesten öm het huus ziet wie heel wat stront. Ie kunt de beesten d’r an herkennen, of wat d’r ’s nachts rondscharrelt. Det is eigenlijk wel leuk. Mar peardepoep, doar is niks leuks an. Noa een moand lig het d’r nog op het fietspad. Mar dan platgetrapt.
Bent d’r gin peardepoepzakkies die ruiters verplicht bie zich mut he’mm?
Denne van Knöldert
Meer foto's
