“Nee, niet Luttelaar maar Luttenberg.”
Het is zommer. De toeristen komt wear noar oonze mooie streken toe. En ik bun d’r trots op ze hier te meung ontvangen. Die luu zit het hele joar in de drukke stad, wie kunt ze de ruumte gee’m.
Dus ik stap van de fietse en probear ze de weg te wiezen noar Luttenberg. “Naar camping Luttenberg graag”, zei’en ze. Zo bent ze dan ok wel wear die westelingen: gelieke eisen stellen.
“Ik verwies oe earst wel noar het centrum van die stad, dan kom ie doar Roerink, Kaampsie of Kökkie wel teeng, die wiest oe de camping wel.”
“Stadscentrum? Luttelaar heejft toch geen stadscentrum? We dachten dat het een knus dorpje was.”
“Klopt, mar zie hebt ’t d’r wel hoge in de kop. Zie maakt alles altied wat groter. ’t Is een bittie det kleine dörpie in Gallië det zich weigert te onderwerpen an Caesar.”
“Sij-jn we hiero dan wel goed jôh?” wol de man van de vrouw weten. Ie zaa’ng det de vrouw de broek an had, heel aans dan hier.
“Goa d’r mar ‘ns hen kieken. Ik zal oe de toeristische weg doene. Hier de diek oaver töt an kasteel Rechteren, dan rechts en in een flauwe bochte met oarlogasgedenkteken links anhoalen.”
Ik zeg: “en as ie dan muu mar voldoane in Lutt’nbarg ankomt, vroag dan mar een emmer bier te drinken. Doar weet ze doar wel road met. De hele regio brengt doar de kalver noar toe as die niet zoep’m wul…”
Zie keken mekare an van ‘hoe komme wie van die dorpsgek of’, en wollen ‘m antrappen öm vot te komm.
Bie het weggoane gaf ik ze nog met: “as ie dan die emmer bier hebt stoane, vroag d’r dan gerust een paar glazen bie, want aans slapt det zo as ie drinkt. Det kump zo sloekerig oaver.”
Dus an Luttenbergers de vroage: as ule die westelingen ezene hebt, loat het mie weten: giet het ze goed?
Denne van Knöldert
Meer foto's