Inmiddels ben ik drie weken verder en heb ik er schoon genoeg van. Vooral ’s ochtends is het irritant en zijn sommige geluiden bijna pijnlijk. Ook mijn vriendin vindt het niet grappig dat ze bijna iedere zin twee keer moet zeggen. ‘Wat zeg je’ is mijn meest gebruikte zin. Eigenlijk moet ze de hele dag tegen me schreeuwen alsof ik een oude man ben.
Soms gok ik wat ze gezegd heeft, maar dat blijkt lastiger dan het lijkt. Als zij vanuit de douche vraagt of er nog een fles shampoo op voorraad is en ik zeg ‘ja hè’, dan val ik natuurlijk genadeloos door de mand. Of laatst, toen ik poedelnaakt voor haar stond omdat ik verstond ‘kleed je maar even uit schat’ in plaats van ‘eten we zo even wat fruit schat?’. Kortom, het begint uit de hand te lopen.
Dokter Google vertelde me dat ik zeer waarschijnlijk een propje oorsmeer in mijn oor heb. Ooit schreef ik al eens een column over mijn wattenstaafjesverslaving en dat niets zo lekker is als pieren in je oor met een wattenstaafje. Waarschijnlijk is die verslaving me nu fataal geworden.
Als u dit leest, ben ik inmiddels al bij de huisarts geweest en heb ik waarschijnlijk van de beste man gehoord dat ik niet met wattenstaafjes mijn oorsmeer in de gehoorgang moet drukken. Ik hoop dat ze met een spuitje de boel hebben kunnen losmaken. Dan kan ik voortaan mijn vriendin ook gewoon antwoord geven op de vraag die ze me stelt.
Rick Evers
Meer foto's