Zo gaan die dingen op vakantie. Je bent een tijdje op dezelfde plek en komt steeds dezelfde mensen tegen. Net zoals je thuis steeds je buren ziet en op je werk je collega’s. Alleen hoef je die geen bijnaam te geven, want je kent hun echte namen. Dat dit bij sommigen trouwens toch gebeurt, is weer een heel ander verhaal en meestal hun eigen schuld.
Behalve Jannes hadden ook Jamai, Ruud van Nistelrooij en Jan Keizer van BZN blijkbaar dezelfde accommodatie geboekt als wij. Net als de vrouw met de siliconenborsten, de Minion (een bejaarde man met een Minions-shirt) en de jongen die steeds net iets te grote passen deed.
Als een van ons de genoemde figuren spotte, moesten we dat aan de ander duidelijk maken. Meestal door een simpel kneepje in de hand of anders door het zachtjes uitspreken van ‘zijn naam’: ‘Ruud‘, waarna de ander om zich heen keek totdat de Van Nistelrooij look-a-like gezien was. Dan was het goed. Allebei gezien, klaar, over tot de orde van de dag.
Pas op de laatste dag van de vakantie begon ik me af te vragen of wij ook bijnamen gekregen hebben van andere toeristen. Wij wijken immers ook af van de gemiddelde mens. Ik door mijn lengte, mijn vriendin door haar schoonheid (ik mag dat zeggen). Misschien zeggen Jannes en Ruud wel tegen hun vrouw als wij langs lopen: ‘Kijk, daar loopt die lange draak met Doutzen.‘
Rick Evers
Meer foto's