We waren de vorige avond laat aangekomen en hadden in het donker al een wandelingetje door de tuin gemaakt. Overal hadden we mooie plekjes gespot waar we de volgende dag lekker zouden liggen. Een thriller van 300 pagina’s in de hand, een cocktail op het bijzettafeltje en uitzicht op zee. Meer heb je op vakantie niet nodig. Maar je moet wel een plekje kunnen vinden.
Bij een hotel waar de gasten massaal handdoekje leggen, heb je eigenlijk drie opties. Je kunt de wekker zetten en meedoen met handdoekje leggen. Je kunt uitslapen en accepteren dat je geen plekje hebt. Of je pikt die flauwekul niet, loopt naar een geschikt plekje waar handdoeken neergelegd zijn, gooit ze in het zwembad en gaat liggen. Maar omdat ik een schijterd ben, viel die laatste optie direct af.
Eigenlijk kun je wel raden waar dit naar toe gaat. Ja, ik ben schuldig. Ik, Rick Evers, heb op vakantie de wekker om half zeven gezet en ben met twee badhanddoeken onder mijn arm naar het zwembad gelopen om daar twee ligbedjes te reserveren. Vervolgens ben ik terug naar bed gegaan, heb heerlijk uitgeslapen, opnieuw opgestaan, genoten van een uitgebreid ontbijtbuffet om vervolgens aan het eind van de ochtend op het bedje te liggen die ik enkele uren daarvoor gereserveerd heb.
De rest van de vakantie gingen mijn vriendin en ik om en om vroeg ons bed uit met handdoeken onder de arm. En waar ik de eerste dag nog een paar minuten op het ligbedje bleef zitten, was ik na een paar dagen de schaamte voorbij. Na dag vier probeerde ik zelfs vanaf ons balkon de handdoeken op een vrij bedje te gooien.
Het spijt me. Ik ben een handdoeklegger. En als u nu nooit meer iets van mij wilt lezen, dan snap ik dat.
Rick Evers
Meer foto's