Volgens Bert Jacobs in dat inderdaad een dag om in bed te kruipen. Met je wederhelft.
Onze Man twijfelt of 607 kilometer ver is. Hij heeft begrepen dat renners op een rustdag met gemak nog even 150 kilometer wegtrainen. Met nog vijf dagen koers is 607 kilometer dus nog een makkie. Maar kijk je waar die kilometers allemaal overheen moeten… dan is het inderdaad nog een hele snok, kun je beter maar niet wachten op laatkomers en zou Onze Man er vandaag ook voor kiezen om het bed te houden met zijn ega.
Nog drie bergetappes, een klimtijdrit en dan pas – komende zondag – Parijs in. Van die bergetappes eindigen er twee bergop, die staat dus garant voor ontsnappingen want de berg op en finishen met een afdaling, daar laat je de toppers niet op demarreren, een verschilletje is dan zo weer weggepoeft. Nee bergop, daar maak je het verschil.
Wat Onze Man vooral bezig houdt is hoe je de Tour in bed wint. Joop Zoetemelk had het natuurlijk over uitrusten. Maar Gert Jacobs niet. Die liet zijn vrouw van dienst overkomen naar een naburig hotel en lapte dan die 150 kilometer trainen aan zijn laars. Als hij maar bezweet terug kwam. En een beest als Jacobs, die raakt op zo’n zwoele hotelkamer heus wel bezweet.
Maar hoe die het klaar krijgt, dat is wat Onze Man wil weten. Zelf maakt die ook toertochten. Op een doordeweekse avond met lang licht is 80 kilometer geen uitzondering. En in het weekend moeten de bandjes toch altijd wel even 135 kilometer aan de bak.
Maar daarna? Die houding, voorover zittend, dat puntige zadel, de strakke renbroek, voortdurend de wind er pal op… nee, als Onze Man zijn fietsrondje gedaan heeft, dan maakt hij heus niks meer klaar. Laat staan dat je drie weken ‘je ballen er af fietst’ (citaat niet van Zoetemelk).
Of doet Onze Man iets fout?
Meer foto's
