De stier was in dit geval een verhitte vrouw van middelbare leeftijd, ogenschijnlijk op fietsvakantie met trekking-bike en volgestouwde fietstassen.
Ik stapte, volledig ‘out of the blue’, uit de cabine van de Sprinter het perron van Amersfoort op. Het was druk. Heel erg druk. Een stremming. Ik werd besprongen door een horde langdurig van informatie verstoken treinreizigers. Want daar zijn we goed in bij de NS: mensen in het ongewisse laten.
De vrouw greep me bij mijn arm en priemde gelijktijdig haar fietsstuur in mijn zij. Ik knakte ergens in mijn ruggenwervel en verloor onmiddellijk mijn zelfbeheersing. Ze schreeuwde in mijn oor: ‘Wat een kolerezooi maakt NS ervan! Hoe kom ik nou verdomme in Eindhoven!?’
Ik moet er angstaanjagend uit hebben gezien. De menigte deinsde achteruit. Ik pookte mijn vinger in de richting van haar gloeiende fietshoofd, hapte naar woorden en een onderbouwde repliek, maar kwam niet verder dan: ‘Rot op mens. Wat boeit mij dat?’
Bij deze alsnog mijn welgemeende excuses voor dit ongemak.
brettcolumn@hotmail.com
staging2.brettsnap.nl
Meer foto's