We beginnen met koffie met gebak, spelen een potje kaart, drinken bij het volgende potje een borreltje, gaan vervolgens uitwaaien in het bos, eten ieder jaar dezelfde kippensoep met broodjes, maken ons op voor de derde ronde en tijdens de vierde ronde krijgen we een kopje thee met een koekje. Aan het einde van dag volgt de prijsuitreiking, de winnaar krijgt de wisselbeker en tot slot gaan we met zijn allen naar de Chinees in het dorp om de dag af te sluiten.
90% van de familieleden behoort bij de pensionado’s en er worden heel wat gesprekken gevoerd over dit bestaan in vrijheid. Er wordt gezellig bijgepraat over de kinderen, kleinkinderen, de sportieve inspanningen, de dagelijkse beslommeringen.
Ach je weet wel wat pensionado’s doen, bridge, biljarten, uitgebreid de krant lezen, sudoku’s oplossen, oppassen, bewegen…….
Helemaal gezellig was het deze keer niet. Een mannelijk familielid was zo teleurgesteld over zijn eigen kaartprestaties, hij zei geen boe of bah meer. Uitgerekend ik moest met hem de laatste ronde kaarten. Hij zei het hoognodige, keek niet op of om, had een gezicht als een oorwurm. Wat zielig, hij kon niet tegen zijn verlies.
Och, mijn lief kan ook niet tegen zijn verlies, hij maakt er een heel drama van, gooit met de kaarten of gaat vals spelen. Ik kijk ernaar en denk er het mijne van.
Verliezen………………. dat doe ik met een grote glimlach!
Johanna van den Berg
Uit het leven van een pensionado
Meer foto's