‘Ze’ zochten mensen die kunnen lassen en slijpen. Die ‘ze’, dat is een kunstenaar en een architect! Ik moet eerlijk zeggen, dat baarde mij wel wat zorgen. Ik heb in m’n werkzame leven regelmatig met zulke fantasten te maken gehad. Die bedenken altijd van alles, zweven als het ware alle kanten op, maar als het dan in de praktijk uitgevoerd moet worden…
Ik heb toegezegd, zij zijn vrijwillige Roaltenaren die dat doen voor hun dorp, hun gemeente. Dan doe ik mee! Maar ik ging eerst een keer kijken, met in mijn hoofd dat ‘als het niet wat is, dan hoepel ik weer op’.
Mijn angst was ongegrond. Die ontwerpers, gewone jongens, niks geen bla bla. En een oude trekker, een ‘rowcob’-model met maar één voorwiel, anders past het ontwerp er niet op. Er ewaren ook nog twee bestuursleden, maar dat was alleen maar voor de show, bleek later.
We hebben elkaar eens goed in de ogen gekeken, de plannen doorgenomen. Ze hadden zich goed voorbereid. Tekeningen, animaties en veel plaatjes. En die traditionele trekker, die moest één of ander futuristische kleurtje krijgen. “Doodzonde. Je kunt van alles doen en maken, de trekker moet origineel blijven, daar blijf je af!!!”
De heren ‘kunstemakers’ gingen direct om, “oké als jullie dat niet willen dan laten we het zo, we moeten er met z’n allen achter staan”. Toen was ik om, samenwerken, samen iets maken, met elkaar en een ieder in zijn waarde laten.
Tijdsdruk
Het kunstwerk op zich? Geinig, zit vol met techniek. Veel ijzer, maar dat gaat tegenwoordig allemaal met C&C-snijden, dus dat is alleen nog maar een kwestie van monteren. Het futuristische gedeelte? Die mannen mogen zeggen wat en waar ze het willen hebben, dan bakken wij dat wel aan elkaar.
Het is alleen tot Stöppelhaene nog maar negen weken. Komende week regelen de mannen materiaal, dan dus nog maar acht. Twee weken vakantie voor mij er af, dan zijn het er nog maar zes. Dan wordt het wel kort dag, met één of twee avonden in de week.
Vooral ook omdat die architect en de kunstenaar bij aanschaf van de trekker alleen gelet hebben op de vorm, niet op de praktische details. De aftakas (waarmee je machines aandrijft die je achter de trekker hangt), die werkt niet. En een hydrauliek installatie zit er niet op. Dat op zich is nog wel een dingetje…
Dus nou zoek ik nog een paar Handige Harry’s. Samen is het zoveel werk niet. Maar het is wel een hele ervaring. Je mag alle zes weken mee doen. Maar als je kunt machinebankwerken en je wilt voor ons wel even een keer een tandwiel wat uitdraaien, een spiebaantje steken? Kom d’r bie! Of ben je trekkerliefhebber, hebt verstand van een oude Case? Weet je hoe zo’n hydrolisch geschakelde aftakas werkt? Meld je aan.
Ik heb hier nog wel een koelkastje staan, die zal ik meenemen en dan zal ik die lui van het bestuur melden dat ze de koffie thuis kunnn laten.
Op de foto zie je de trekker en van wat er van moet worden tot aan hoe die in de optocht door Raalte gaat rijden.
Meer foto's
