Ik legde de geluidskappen en de veiligheidsbril op de werkbank, nam een biertje uit de koelkast en strekte mijn vermoeide lichaam uit over twee tuinstoelen. Verderop lag de bosmaaier af te koelen. Samen hadden we honderden meters lang gras, brandnetels, zuring en distels verslagen. De tweetakt-mengsmering geur brengt me altijd voor even terug naar Barry Sheene en Jack Middelburg op de Luttenbergring – daarom hou ik van bosmaaien.
De lucht betrok en de storm stak op. Donder en bliksem naderden met rasse schreden. De schapen renden naar de stal en de paarden van buurman Henk galoppeerden onrustig door de wei. De twee reusachtige eiken, waar ik onder zat, begonnen sloom maar gevaarlijk heen en weer te zwiepen. Even werd het onheilspellend stil. Toen brak de hel los. Een wand van ijskoude regen viel naar beneden. De wind raasde en zoog het daglicht op. Ik nam een slok, legde mijn hoofd in de nek en sloot mijn ogen. Terwijl de bladeren en takken naast me neer kletterden liet ik me bedwelmen door de weldadigheid van code rood.
Brett
Meer foto's