In de vakantie las ik het boek ‘Kom hier opdat ik u kus’ van Griet op de Beeck. Ik vond het een prachtig boek dat ik in één adem uitlas. Tijdens een vakantie krijg je daar ook de gelegenheid voor! Het boek beschrijft drie fasen uit het leven van Mona – als meisje, als puber en als jonge vrouw. Zij groeit op in wat we tegenwoordig een ‘risicovolle omgeving’ zouden noemen: een gezin met een dominante moeder die overlijdt als ze nog een jong meisje is, een afwezige vader, en een manisch-depressieve stiefmoeder.
Er ligt constant een grote druk op Mona. Wat opvalt is dat Mona niet breekt met het gezin, ook niet op latere leeftijd. Ze blijkt over een enorm aanpassingsvermogen te beschikken, en wil het iedereen naar de zin maken, wil koste wat kost de boel bij elkaar houden. Dat zet zich voort in haar volwassen leven, als ze een relatie aangaat met de oudere schrijver Louis, en in feite zichzelf in alles voor hem opzij zet. Maar die dienende, zelf-ontkennende manier van omgaan met de dingen wordt misschien nog wel het meest duidelijk als haar vader in het ziekenhuis komt te liggen, en ze ontdekt dat er al die jaren een andere vrouw in het leven van haar vader is geweest, een vrouw bij wie hij – veel meer dan bij de ‘nieuwe mama’ – zijn geluk kon vinden. Buiten medeweten van haar stiefmoeder om regelt zij een ontmoeting tussen haar doodzieke vader en zijn geheime liefde.
Uiteindelijk dreigt Mona aan dit alles ten onder te gaan. Zij offert steeds zichzelf op, en raakt daardoor zichzelf steeds meer kwijt. Totdat ze op een gegeven moment al haar moed bij elkaar raapt en toch voor zichzelf kiest. En uiteindelijk de mens kan worden die ze ten diepste is.
In herkende in haar strijd en in haar uiteindelijke keuze voor zichzelf iets van wat met een bijbels woord ‘verzoening’ genoemd kan worden. Vaak wordt van verzoening gezegd dat het dan gaat om water bij de wijn te doen, iets van jezelf in te leveren ten gunste van de ander. Maar echte verzoening begint met te ontdekken wie je zelf bent en waar je staat. Jezus vraagt van de mens niet om een ander mens te worden, of om zichzelf te verliezen, maar juist om te worden wie je ten diepste bent.
In het slot van het boek vindt er in feite verlossing plaats: Mona kan zich verzoenen met haar verleden doordat ze eindelijk wordt wie ze ten diepste is. Als zij stopt met zich altijd maar aan te passen aan de ander en opkomt voor wie ze zelf is ontstaat er ruimte. Ruimte ook voor de ander, en om zich met die ander te verzoenen.
ds.Henk Spit
predikant Dorpskerk Diepenveen
Meer foto's