Het niveau van het podium van een tentfeest hebben we al gauw te pakken. Voor Stöppelhaene of Ribs and Blues moet je toch wel net iets meer kunnen. Jij bent meer van de tentfeesten, ik ga toch liever voor kwaliteit. Dat is zo mooi van Salland: het is er allebei. Dat is wel vaker zo. Met sport ook: PEC, Eagles, Rohda, Heino, Nieuw Heeten, of bij de handbal: Servodak Dalfsen, Klink Nijland Kwiek, Raalte, Broekland, zelfs met schaatsen: Jantje Smeekens, jij, ik…
Die lijstjes beginnen steeds met kwaliteit en eindigen meestal bij de bierpomp. En dat is wel wat ik tegen de tentfeesten en sportkantines heb: ze drijven op drank. De band op een tentfeest moet feest kunnen maken, want daar ga je van aan de zuip. En het veteranenteam moet iets vroeger op de avond trainen want dan zitten de heren eerder in de kantine.
Ik blijf het – ja, daar gaat deze Jan de Moraalridder weer – raar vinden in een Salland te leven waar de drank vrolijk in de man is, maar waar we wel massaal de Alp d’Huzes beklimmen om allerlei kwaaltjes die je van ongezond leven krijgt het hoofd te bieden.
Je zou toch denken dat een volk van boerenafkomst beter weet hoe je een paard aanspant. Niet achter, maar vóór de wagen
Buurman Jan
Meer foto's