De afgelopen maand is de wereld van de vastgoed geheel veranderd. Een maand geleden waren de onderwerpen van gesprek, onder andere, de grote overschotten aan kantoorruimte, onverkoopbare huizen en het probleem van de vrijkomende agrarische bebouwing. Nu hebben we het zo in eens over een tekort aan huizen in de sociale sector, de stijgende huizenprijzen en de plotseling hernieuwde belangstelling voor rood-voor-rood-kavels en monumentale boerderijen. Het kan zijn dat de toegenomen belangstelling voor wonen in het landelijk gebied nog niet die aandacht heeft gekregen als de andere onderwerpen, maar ik heb het in mijn nabijheid wel ervaren, mede door een opdracht waaraan ik de afgelopen vijf weken tezamen met studenten heb gewerkt.
De opdracht die we deden was in opdracht van een mevrouw die haar droom wilde verwezenlijken op een uniek mooie plek in de Achterhoek. De mevrouw wilde van het prachtig mooie erf, gelegen langs de Berkel, een zogenaamd ‘levend erf’ maken. Ze wilde op de plek allerlei functies combineren zodat de plek van maximaal nut kon zijn voor de omgeving. Recreatie, educatie, onderzoek, terug brengen van cultuurhistorische waarden en wonen zouden op een optimale wijze met elkaar samen gaan. De mevrouw was in staat de financiering te verkrijgen, maar wilde uiteraard wel enige zekerheid over wat er te verdienen valt.
De mevrouw ging er in haar ‘naïviteit’ vanuit dat als je een plan hebt dat past bij de doelstellingen van gemeenten en zo nadrukkelijk in het belang is van ‘de maatschappij’, je vanzelf de handen wel op elkaar krijgt en dat bureaucratische deuren zich vanzelf voor jou openen. Dat bleek allemaal niet zo te zijn. Het was een duwen en trekken bij de betreffende gemeente ondanks het enthousiasme wat ze bij veel andere partijen wel wist te bewerkstelligen. Een andere uitdaging waarvoor een dergelijke particulier staat is het verkrijgen van zicht op wat er werkelijk verdiend zou kunnen worden aan alle verschillende activiteiten. Over het beeld na vijf jaar valt misschien wat te zeggen als alles meezit, maar hoe zit het met de weg er naar toe.
Kortom, mede als gevolg van de snel veranderende vastgoedwereld is de boerderij afgelopen donderdag 8 oktober verkocht aan iemand anders. Jammer voor de mevrouw, jammer voor de Achterhoek en jammer voor mijn studenten. Toch niet jammer voor de studenten, want de studenten gaan nu onderzoeken hoe initiatiefnemers als de mevrouw ondersteund kunnen worden bij het versnellen van het oriëntatieproces.
Goos Lier, in het dagelijks leven docent bij Saxion, g.lier@saxion.nl
Meer foto's