Ik zag daar een typische huisvrouw. Lekker kort haar en net iets te makkelijke kleren aan, doet er niet echt toe, maargoed. De vrouw had voorop en achterop haar fiets een zitje. Ze had blijkbaar niet stil gezeten om haar kinderwens te laten uitkomen. Een kind voorop en een kind achterop. Ook kneep ze haar zoontje naast haar net iets te hard in zijn nek om hem vooruit te duwen, omdat ze anders te laat op school komen. Een smerige blik van die jongen maakte duidelijk dat hij blij was als ze los liet. Snel werd er afscheid genomen en de moeder was weer een dag vrij van haar kinderen.
Nog bezweet en half uitgeput van de heenweg naar school moest er door de vrouw doorgefietst worden. Tijd om boodschappen te doen. Naar huis gaan om een auto op te halen had geen zin, want haar veel te saaie man had die al mee naar zijn veel te saaie baan op een veel te donker kantoor. Dan maar op de fiets naar Heeten vanuit Nieuw Heeten. Ja je hoort het goed Jan, want in Nieuw Heeten kun je een paar broodjes kopen en een beetje gebak. Een pak melk kan er dan nog net bij, maar daar houdt het assortiment ook wel op. Als je een laagje pindakaas of een paar stukjes hagelslag op je brood wil moet je op pad, nu dus met de fiets.
Nu dacht ik bij mezelf dat er in elk dorp toch een supermarkt hoort te staan. Wat ze in Luttenberg kunnen, moet toch in Nieuw Heeten ook kunnen. Je krijgt dan alleen wel weer elke keer hetzelfde gezeik. Mensen zeuren om een eigen supermarkt, maar gaan naar een groter dorp, omdat in die grotere supermarkt meer te krijgen is. Het moet wel van twee kanten blijven komen.
Dan houdt het op en blijft het bij een bakker. Fietsen is ook lang zo gek nog niet.
Piet
Meer foto's