Ik heb van de Gemeente Raalte antwoord gekregen op mijn (zoveelste) verzoek de onduidelijkheid rond het fietsverbod voor het voetgangersgebied van het centrum weg te halen. Je raadt het niet: na bijna een decennium van halsstarrigheid, bezwaarschriften tegen (en teruggaaf van) onterecht uitgedeelde bekeuringen, is het college eindelijk overstag gegaan. Mijn vreugde wordt echter overschaduwd door de ergernis dat deze plotselinge ommezwaai zo zwaar moest worden bevochten. Het was immers reeds bij het eerste verzoek in 2007 duidelijk dat het verbod niet te handhaven was.
De grote weerstand van het college – en vergeet hierbij ook de gemeenteraad niet – heeft enorm veel kosten met zich meegebracht. Niet alleen bij het ambtelijke apparaat, ook bij justitie en politie. Kosten die de prijs van het simpele aanpassen van de onderborden vele malen overstijgen. Ook de politie heeft hierin een zwakke rol gespeeld. Zij had er, meteen bij de teruggaaf van de eerste bekeuringen door de rechter, bij het Raalte college op moeten aandringen het verbod aan te passen. Ik heb daar bij de politiedirectie tevergeefs op aangedrongen. Een kordaat antwoord had het Raalter college immers niet naast zich neer kunnen leggen, maar blijkbaar wilde de politie zich niet ongeliefd maken bij het gemeentebestuur. Dan maar liever eindeloos getouwtrek en verspilling van ambtelijke en juridische capaciteit, om die duidelijkheid alsnog te bereiken. Dat is verwijtbaar niet-handelen.
Ik heb ruimhartig besloten de bovenbedoelde brief impliciet te beschouwen als een excuus van het Raalter gemeentebestuur aan al diegenen die de moeite hebben genomen het ondeugdelijke fietsverbod van tafel te krijgen door een (bijna niet te winnen) gevecht aan te gaan. De een met argumenten, de anderen met beroepschriften tegen foute bekeuringen.
Er is overigens nóg een kwestie gaande. Nog niet zolang geleden hebben enkele oudere inwoners gevraagd om een zebrapad in de Schapenstraat nabij de Aldi. Dat verzoek is afgewezen met het argument dat het een 30 km-zone betreft waarbinnen “in principe geen zebrapaden worden aangelegd” en nog twee andere argumenten, te weten: “zebrapaden wekken slechts schijnveiligheid” en, geeft acht!: “er zijn mensen die toch niet stoppen voor een zebrapad”.
Dat het college zijn eigen argumenten overboord gooit blijkt wel uit het feit dat in diezelfde tijd bij de kruising Kerkstraat/Kruisstraat een pas verwijderd zebrapad weer opnieuw werd aangebracht. Nog een ander zeer recent voorbeeld van inconsequent handelen is te bewonderen naast de kruising Domineeskamp/Brugstraat/Deventerstraat. Eerst is daar een zebrapad verwijderd en enkele weken later is het weer aangebracht.
In beide gevallen was het veel goedkoper geweest een besluit te nemen de paden op te heffen. Het idiote is overigens dat zich nu, zowel bij de Kruisverheffing als bij de kruising Domineeskamp/etc., weer twéé zebrapaden bevinden! Dubbele schijnveiligheid dus. Blijkbaar haalt het college zulke schijnargumenten alleen uit de la als ze daarmee een logisch verzoek van burgers onderuit denken te kunnen halen.
Ik besteed hieraan zo veel aandacht omdat het hier twee uitstekende voorbeelden betreft van halsstarrigheid, daar waar begrip en doelmatigheid geboden zouden zijn.
Met vriendelijke groet
Hans de Kort
Meer foto's