In Gubbio (Italië) stonden we tijdens een vakantie ineens voor een bijzonder standbeeld: een man en een wolf, waarbij die wolf zijn poot in de hand van de man legde. Er hoort een mooi verhaal bij.
Ooit werd dit stadje geplaagd door een bloeddorstige wolf, die zich al vergrepen hadaan een zestal kinderen, opgepeuzeld met huid en haar. ’s Nachts werden ramen en deuren stevig gesloten, en als die wolf tegen de maan huilde stopten de mensen hun oren angstig dicht.
Op een dag kwam er een monnik naar de stad. Hij hoorde van de wolf, en besloot het dier op te zoeken. Toen de wolf ’s avonds begon te huilen volgde hij het geluid, en vond het beest. De wolf dacht: ‘Zo gemakkelijk ben ik nog nooit aan mijn eten gekomen’, en sprong op de monnik af. Maar de monnik vluchtte niet, hij begon tegen de wolf te spreken, vertelde hem van Jezus en zijn boodschap van liefde, en hield hem al zijn zonden voor. De wolf kreeg wroeging van zijn wandaden. Hij jankte het uit, legde zijn poot op de schouder van de monnik en vroeg hem zo om vergiffenis. Samen gingen ze terug naar de stad, waar de monnik met luide stem vertelde wat er gebeurd was. De mensen openden voorzichtig de luiken en zagen het wonder: het duivelse beest was veranderd in een vriendelijk dier.
Die monnik was Franciscus, die niet alleen mensen serieus nam, maar alle schepselen van God. Een mooi verhaal, een legende.
Maar belangrijker dan de vraag of het wel of niet historisch is, trof me de boodschap die er in verborgen zit. Stel je voor, als zelfs een bloeddorstige wolf kan veranderen in een vriendelijke kameraad, wat kan dat dan betekenen voor mensen? In een wereld waarin mensen als wolven kunnen zijn, met een bloeddorst die die van wolven zelfs overtreft, in een wereld waarin beestachtige dingen gebeuren – als we in die wereld geloven dat de mens voor de mens niet per se een wolf is, maar ook een naaste kan zijn… Dan is dat toch hoopvol. Hoopvoller dan de opruiende taal van veel mensen.
Voor mij is die toevallige ontmoeting met dat beeld van Franciscus en de wolf in ieder geval meer dan de ontmoeting met een legende. Het is een beeld dat ik koester: de wolf die de mens een medemens is geworden…
ds.Henk Spit (Diepenveen)
Meer foto's