Oaver kraaien die in het parkie an de aandere kante van de stroate soms huppelt en soms loopt. Nuum det mar nie ingewikkeld. En oaver de reangmeter. Toen ze doar wat dieper op ingingen, vreug ik mie of wie d’r hier noe hillemoal ingewikkeld löpp te doene…
“Hoe kan een reangmeter angee’m hoevölle reang d’r is e vallen, terwijl det ding taps toelöpp” wollen ze weten. En öm te kieken of al die informatie wel betrouwbaar is (of misschien wel öm an te tonen det ie teengwoardig zelfs de reangmeter niet mear kunt vertrouwen), had mien moe noast de reangmeter ok een jam-pöttie near ezet.
“En in det jampöttie zat völle mear water dan in de reangmeter”, bewees mien moe het ongeliek van het systeem. Ik heb nog verondersteld det det jampöttie misschien wel net onder een heel plaatselijke buuije stund, mar in die schijnbeweging trappen ze niet in.
Met reangmeter, jampöttie en litermoate benne wie doarnoa toch nog wel een half uur in de wear ewest öm de oplossing te bedenken. De schaal van de reangmeter leek in niks op die van het litermöatie, wat mie op de gedachte brach det ze in de fabriek al ömmerekkend hadden hoe de millimeters water zich verheulen töt de streepies op het glas.
“Is toch heel makkelijk?”, begun mien va iniens. “Het giet öm de millimeters per vierkante meter. Dan nem ie de middenas van de reangmeter kear 3 1/7. Det deel ie met een vierkante meter en die uutkomst is dan precies een millimeter water.”
Heel vaag begun mie iets te dagen oaver de oppervlakte van een cirker: 2pi-r en det 2r de middenas is. En det pi 3,21 is, wat in het pre-rekkenmachinetiedperk nog gewoon 3 1/7 was.
Heel nauwkeurig ben ik toen de schaal langs het glas van de reangmeter noa elopen en zag det op het taps lopende glas de streepies niet ollemoal eam verre van mekare stunn’. Conclusie: inderdaad in de fabriek al rekkening met ehoalen.
“Logisch. Det hebt ze mie 85 joar terugge al eleard”, sleut mien va de discussie.
Mar loat ze noe nooit mear zeng det mien columns te muuilijk bent!
Denne van Knöldert
Meer foto's