‘Deeleconomie vergroot ongelijkheid; interview met de Amerikaanse econome en sociologe Juliet Schor’, dit is een krantenkop in de Volkskrant van 9 juni 2015. Aij!, dat is even schrikken, omdat ik over het algemeen positieve verwachtingen heb bij de deeleconomie. Ik ga zo het krantenbericht dat ik bewaard heb lezen. Ik ga eerst schrijven hoe ik denk over het verschijnsel deeleconomie.
Met de deeleconomie wordt de economie bedoeld van Airnb, Uber en nog veel meer. Internet en sociale media zorgen er voor dat we anders zaken kunnen doen. We kunnen weer veel meer dingen in eigen hand nemen. Iemand die een kamer bezit in een grote stad, kan deze kamer heel gemakkelijk te huur aanbieden aan mensen waar ook ter wereld. Geldt ook een taxiritje. Als je een auto en tijd hebt kun je tegen een lage kostprijs taxiritten verzorgen. Klanten zijn niet meer afhankelijk van grote hotelketens of een groep taxichauffeurs met een sterke machtspositie.
In het licht van de deeleconomie zie ik ook veel kansen voor lokale voedselproducenten, lokale aanbieders van zorg en andere lokale producenten in het landelijk gebied. Voorbeelden van deeleconomie-achtige activiteiten met betrekking tot voeding zijn de verkoopsystemen via internet die lokale boeren er op na houden en ook de komst van regionale e-winkels De Buurman en Biologisch made easy. Deze week was ook in het nieuws dat er sinds het begin van dit jaar 34 lokale bouwers in Nederland zijn bijgekomen. Zou zonder internet in mijn beleving niet zijn gebeurd. Bij zorg is het extra interessant omdat je ook medische zorg op afstand kan leveren. Dus kortom ik zie veel voordelen van de deeleconomie en alles wat daar achter vandaan komt.
Nu, maar even lezen wat Juliet Schor daarover zegt. Ze begint ook te zeggen dat de deeleconomie in theorie veel voordelen kan brengen: betere verdeling van goederen en diensten en beter voor het milieu. Schor ziet in de praktijk gebeuren dat er weer nieuwe grote jongens op komen dagen die er met het geld vandoor gaan. Ze noemt als voorbeeld Task Rabbit, een platform voor klussen, onder andere het oplappen van meubels, waarbij de verdiensten per uur in korte tijd zijn gezakt van 20 tot 25 dollar uur tot het minimum loon nu (7,50 euro in USA). De intermediair pakt wel bij iedere klus 20%.
Als je nu een combinatie maakt van het elkaar kennen en kunnen vertrouwen op lokaal en regionaal niveau met de mogelijkheden van de deeleconomie, heb je dan niet een fantastische combinatie.
Goos Lier, docent/onderzoeker Saxion, g.lier@saxion.nl
Meer foto's