Raalte viert dit jaar 70 jaar bevrijding. De komende weken maken we aan de hand van foto’s en verhalen een reis op weg naar bevrijding. De verhalen en foto’s zijn afkomstig uit het boek ‘Raalte in Oorlogstijd’ van Richard Woolderink.
In deze aflevering: Sicherheitsdienst trok in de Raalter pastorie
De pastoor wist daar niets tegen in te brengen, en deed wat hem gezegd werd. Om twaalf uur de volgende dag was de pastorie inderdaad leeg, en de geestelijkheid trok in de volla Casa Blanca bij het ziekenhuis aan de BK-straat. Vanaf dat moment was de pastorie het hoofdkwartier van de SD.
Het zat de pastoor en kapelaans dwars dat ze uit hun riante pastorie verdreven waren. Toen de officier zei dat de pastorie op 11 april om twaalf uur leeg moest zijn, besloot pastoor Ellenbroek dat bevel letterlijk op te vatten. De officier bedoelde in feite dat de pastoor en kapelaans uit de pastorie moesten, waarbij ze persoonlijke spulletjes mee mochten nemen. Maar, moet pastoor Ellenbroek gedacht hebben, je kunt het krijgen zoals je het hebben wilt: leeg is leeg. Hij vroeg de zusters van het ziekenhuis of hij en de kapelaans Roorda, Tillemans en Linthorst bij hen onderdak konden vinden. Dat kon in de villa Casa Blanca, indertijd eigendom van de heer Remmens, en min of meer door de zusters in gebruik genomen als bijgebouw van het ziekenhuis. Kapelaan Tillemans was naar Bernard Aa en Mali gegaan om hulp te vragen. Want de pastorie moest leeg. In een mum van tijd was er een groep jongens opgetrommeld, meest verkenners want Bernard Aa was daar hopman over. De hele pastorie is leeggehaald. Er bleef niets achter. Ook de meubels niet. De Hauptmann had tegen de pastoor gezegd dat hij de meubels in een kamer moest opslaan en de deur diende af te sluiten.
Kapelaan
Tillemans was daar tegen en zei dat ook de meubels mee moesten. En zo geschiedde. “Alle ingewekte groente ging mee. Zelfs de appels van de bomen uit de tuin van de pastorie. Ze waren niet eens rijp. Maar dat maakte ons niets uit. We gaven ze zelfs de kans niet rijp te worden gedurende de tijd dat de SD daar zou verblijven. Niets lieten we achter. Zelfs geen zure en te kleine appels”, aldus kapelaan Tillemans. Later, in november tijdens de gijzeling, brak dat Tillemans nog bijna op. “Sie haben alles mitgenommen. Das haben Sie gemacht!”, zo beet die mof me later toe, toen hij me tussen de gijzelaars zag. Ik schrok er wel van zoals die Duitser er toen op reageerde”, aldus de kapelaan.
Meer foto's