PEC Zwolle is er voor de tweede achtereenvolgende keer in geslaagd de bekerfinale te bereiken. De laatste horde op weg naar de Kuip was een lange, maar werd uiteindelijk genomen. In Enschede moesten penalty’s uitsluitsel geven nadat doelpunten van Brama en Mokhtar vlak voor het einde van de reguliere speeltijd voor een 1-1 stand op het scorebord hadden gezorgd.
Vanaf de eerste minuut werd duidelijk hoe belangrijk het bekerduel was voor beide teams. Zowel FC Twente als PEC vond het moeilijk om de bal in de ploeg te houden. Echte kansen bleven dan ook lang uit, al speelde FC Twente wel met wat meer druk naar voren. PEC groef zich gegroepeerd in en gokte op de counter.
Die speelwijze leverde Saymak na een klein kwartier de eerste mogelijkheid op. En dat was direct een beste. Na een Enschedese aanval stond FC Twente verdedigend niet goed en daar maakte PEC kinderlijk eenvoudig gebruik van. Aan het eind van de rit stond Saymak vrij voor Stevens, maar hij kreeg de bal tot twee keer toe niet achter de doelman.
Tot lange tijd was dat de enige kans van de wedstrijd. Tussendoor zorgde een wilde actie van FC Twente-doelman Sonny Stevens in ieder geval nog voor wat opwinding in het voor de rest oersaaie duel. De sluitpost besloot uit te komen, raakte de bal, maar kwam daarna in botsing met Bram van Polen. Nadat beide spelers waren opgelapt kreeg Mokhtar namens de thuisploeg een goede kans. Via het been van Van Polen ging de bal voor het doel van Warner Hahn langs.
Vervolgens lag het spel wederom een tijdje stil. Blijkbaar kon Sonny Stevens toch niet verder. Hij moest tien minuten voor rust worden gewisseld voor Nick Marsman. Diezelfde Marsman moest direct handelend optreden. Wederom stond Saymak plotseling vrij voor de keeper, maar de middenvelder zag zijn bal in de handen van de doelman belandden. Vlak voor rust kreeg Saymak zijn derde opgelegde kans, maar die inzet ging net naast het doel van Marsman.
Met de 0-0 ruststand mocht vooral FC Twente de handen dichtknijpen. Ron Jans en de zijnen zullen elkaar vanwege de gelijke stand teleurgesteld hebben aangekeken tijdens de theepauze. Toch boden de gecreëerde kansen enig houvast voor de oefenmeester. Daarnaast kon hij concluderen dat FC Twente niet of nauwelijks gevaarlijk was geweest in het eerste bedrijf.
Vijf minuten na rust moest Hahn voor het eerst echt redding brengen. Met wat toeval kwam de bal via Ter Avest en Castaignos voor de voeten van Tapia die niet genoeg kracht achter zijn schot kon krijgen. Het bleek een voorbode van een aanvalsoffensief van de Tukkers die energiek uit de kleedkamer kwamen. Lang duurde die opleving niet. Al snel kakte het duel weer in, omdat Twente de bal vaker achteruit dan vooruit speelde.
Vlam in de pan
PEC kon in de tweede helft ook weinig uitrichten en leek te wachten op dat ene kansje voor bijvoorbeeld Tomas Necid die lange tijd onzichtbaar was. Naarmate die mogelijkheid niet kwam stevende het duel meer en meer af op een verlenging. Totdat uitgerekend Wout Brama de bal vanaf zestien meter in het doel volleerde. De Twentenaar voor wie Enschede jarenlang als thuisbasis fungeerde leek daarmee het complete seizoen van zijn ex-club aan flarden te schieten.
Niets was minder waar. Want waar Brama zijn oude werkgever pijn deed, herhaalde Mokhtar namens FC Twente dat kunststukje. De aanvaller die in het verleden in Zwolle uitblonk raakte bij zijn doelpunt de bal voor het eerst goed, maar het was dan ook moeilijker om de mogelijkheid te missen dan te raken. Al met al ontbrandde door de doelpunten aan weerszijden voor het eerst in de Grolsch Veste het vuur op het veld. Alleen met die gedachte in het achterhoofd kon je je als toeschouwer verheugen op de verlenging.
Verlengen
Omdat tijdens zo’n verlenging de spanning zeker niet minder wordt bleef het veldspel van een bedenkelijk niveau bij beide partijen. Vaak stond PEC met de rug tegen de muur en bevond, op Marsman na, iedereen zich op de helft van de Zwollenaren. Nadat Hahn nog een afstandsschot van Ziyech voor zijn doel wegplukte en Twente voor eigen doel met de schrik vrij kwam toen Van Polen oprukte verzoende zowel de thuisploeg als Zwolle zich met het noodlot dat penalty’s heet.
Invaller Nijland schoot de eerste penalty beheerst binnen waarna de door iedere Tukker gevreesde penalty van Mokhtar ook binnen werd geschoten. Lam en Ebecilio misten vervolgens. Lukoki deed wat Tapia daarna ook deed, namelijk hard binnenschieten. Van der Werff deed dat ook alvorens Schilder zijn bal terug zag komen van de paal. Tomas Necid, de tot dan toe onzichtbare spits van PEC Zwolle, bleef wel heel erg kalm en zorgde er met een piekfijne boogbal voor dat PEC Zwolle net als vorig seizoen mag afreizen naar de Kuip om de bekerfinale te spelen. De tegenstander dan is FC Groningen of Excelsior. Zij spelen hun halve finale morgen in de Euroborg.
Meer foto's
