De vorming van de nationale politie betekent dat er de komende jaren zo’n tweehonderd politiebureaus gesloten worden. De meningen daarover zijn verdeeld, maar ik vind dit een gezonde ontwikkeling. Minder bureaus houdt in dat de politie weer meer de straat opgaat. De paden in, de bureaus uit dus.
Met de reorganisatie van de politie maken de 26 korpsen plaats voor 167 basisteams. De basisteams krijgen allemaal een bureau en sommige grote teams een extra steunpunt. Belangrijk doel is dat de agenten meer de straat opgaan en minder tijd op het bureau doorbrengen. Bovendien wordt de administratieve en bureaucratische rompslomp waarmee korpsen nu kampen doorbroken. Er wordt overgeschakeld op een landelijk systeem voor alle teams.
Tegenstanders maken zich zorgen dat de dienstverlening van de politie achteruit zal hollen. Moet je straks een half uur rijden voor het dichtstbijzijnde bureau? Misschien wel, maar waarom zou je op het bureau aangifte moeten doen? Een agent kan toch ook bij je thuiskomen om een melding of aangifte op te nemen? Een wijkagent kan ook vanuit buurt- of dorpshuis een aantal keer per week een inloopuur houden. Bovendien, kun je voor de meest voorkomende zaken tegenwoordig al digitaal aangifte doen.
Beroepsmatig kom ik met enige regelmaat op bureaus door het land. Je schrikt je een hoedje als je ziet hoeveel politiemensen een kantoorbaan hebben. Uit recente cijfers blijkt dat van de 65.000 medewerkers er slechts 16.000 inzetbaar zijn voor het ‘straatwerk’. Dat kan wel een paar tandjes minder, lijkt mij. Vinden de meeste dienders overigens ook.
Het sluiten van bureaus betekent onder de streep dus meer tijd voor controles, patrouilles en een meer zichtbare en slagvaardige politie. Hopelijk houdt dat ook in dat er weer tijd, geld en mensen beschikbaar komen om de minder zware criminaliteit (fietsendieven, autokraak, inbraak) en overlast (vandalisme, burengerucht) aan te pakken. Als de prijs is dat we daarvoor een paar kilometer extra moeten rijden naar het bureau, dan lijkt mij dit de moeite meer dan waard.
Roderic Rosenkamp
‘Pas op, Opiniemakers’ is een wekelijkse opinierubriek, gemaakt door een (nog steeds groeiende) groep mensen uit de samenleving. Onderwerpen zoeken de opiniemakers zelf, maar wie een onderwerp belicht wil hebben moet dat vooral laten weten. En wie zelf mee wil doen aan ‘de opiniemakers’ is bij deze van harte uitgenodigd. Je mag teksten aanleveren. Maar je mag natuurlijk ook gewoon onder de opiniestukken reageren. Graag onder je eigen naam. De opiniemakers schrijven ook onder hun eigen naam.
Meer foto's