“Wat ik ga doen als pensionado, kunt u iedere week lezen in deze column. Maar die geraniums……….die staan bij mij niet in de vensterbank.”
Hoe vaak heb ik de afgelopen tijd deze zin niet gehoord: “Je hebt nu tijd genoeg om leuke dingen te gaan doen”. Ja zeker, ik heb tijd genoeg om ook ’s avonds leuke dingen te gaan doen. Geen vergaderingen en andere verplichtingen van het werk meer, daarom sluit ik me aan bij de klaverjasclub.
Ieder maandagavond begeef ik mij in de kantine van de plaatselijke voetbalvereniging onder andere pensionado’s. Ik ontmoet grijze mensen, die al 20 jaar bij de club klaverjassen en die alle kneepjes van het kaarten onder de knie hebben. Ik schat de gemiddelde leeftijd 73 jaar en voel me daarbij nog erg jong.
De avond begint met een kop koffie, waarbij allerlei ongemakken van het lichaam met elkaar besproken worden. De ene week loopt de een met een kruk, de week erop de volgende.
Ongemakken of niet, kaarten zullen ze.
Vol vertrouwen,want ik had toch goed geoefend met het spelletje op de i-pad, begon ik aan de eerste boom. Terloops werden er opmerkingen gemaakt als: “ik had drie keer de nel” of “ik had alleen maar kleintje boer” en aan deze opmerking moest ik helemaal wennen: ”Als je doorgetrokken had, hadden we een pit gepeeld.”
Ik kan nog heel wat kneepjes van het kaartspel leren van mijn collega pensionado’s. Klaver, schoppen, harten of ruiten, in een moordtempo vliegen de kaarten over de tafel. In de pauze een borreltje en na afloop de prijsuitreiking. Jammer, geen prijs voor mij! Geen speklappen, koffie of eieren deze week. Toch maar weer veel oefenen op de i-pad, want ook ik wil wel eens thuis komen met iets lekkers.
Om half elf rustig op de fiets naar huis, want ik heb…… toch tijd genoeg.
[i]Johanna van den Berg
Uit het leven van een pensionado.[/i]
Meer foto's