Opinie – De scheidsrechters in Nederland willen experimenteren met videobeelden. Maar ze gaan het anders doen dan bij hockey en tennis waar het spel even stil gelegd wordt. Ze willen er een extra mannetje bij dat heel snel de echte scheidsrechter kan helpen zijn beslissing te verscherpen. En dat is niet slim.
Bij hockey en tennis – maar ook bij rugby en bij vast nog heel veel sporten meer – gebruiken ze de videobeelden op een heel slimme manier. Als je het als speler niet eens bent met de beslissing van de scheids, mag je vragen om een tweede oordeel, het oordeel van de beelden. Heb je gelijk, wordt de beslissing herzien. Heb je ongelijk, dan verlies je een kans nog eens een keer een scheidsrechterlijke beslissing aan te vragen. Van die kansen krijg je er bijvoorbeeld twee per helft, of twee per set.
Dat is een heel mooi systeem. Want meestal weten spelers drommels goed hoe het echt was. Als ze een beslissing herroepen willen hebben en ze hebben er een video-kans voor over, dan hebben ze meestal wel gelijk. Louis van Gaal zei het al toen hij op het Rohdaveld in Raalte een clinic gaf en een speler op het veld een overtreding eiste. Van Gaal liet gewoon doorspelen “omdat die speler zelf ook wel weet dat er niks aan de hand is”.
In de voetballerij willen ze het spel niet stil leggen om terug te kijken, ze willen een extra man ergens in het stadion die de hele wedstrijd naar alle binnenkomende beelden kijkt en vanuit die positie de scheidsrechter snel informeert. Als een scheids fluit voor een overtreding op de rand van de 16, dat die man dan na het fluitsignaal snel kan influisteren van ‘er binnen’ of ‘er buiten’. Of ‘corner’ in plaats van ‘achterbal’.
Grote verschil tussen wat hockey en voetbal doet, is dat je het psychologische effect er tussen uit haalt. Bij hockey leg je de verantwoordelijkheid bij de speler. ‘Ben je het er niet mee eens? Neem dan maar een van je twee mogelijkheden op de beelden terug te kijken.’ Spelers kijken dan wel uit de scheids te belagen terwijl ze wel weten dat het anders zit. De scheidsrechter belagen is sowieso niet meer aan de orde, want als je het er niet mee eens bent, ‘dan gaan we toch de beelden bekijken?’
Zoals ze het bij voetbal willen doen, blijft de verantwoordelijkheid bij de scheids liggen. Een speler ziet feitelijk de beslissing, maar weet niet of de scheids die zelf nam, of dat die werd ingefluisterd door een van de twee lijnrechters, de vierde man bij de dug outs, of dat mannetje tussen al die beeldschermen.
Met de voetbalplannen zal er heus wel vaker een betere beslissing genomen worden. Maar je blijft zeurende spelers houden die gedurende een wedstrijd gaan geloven in hun gelijk, hoe ongelijk ze ook hebben. En dat wekt agressie in de hand. Agressie die overslaat op de amateurspelers als die eind augustus weer met hun spelletje beginnen.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren.
Meer foto's