Salland Centraal start deze week met een wekelijkse bijdrage waarin pastores, dominees en geestelijk verzorgers een blik op de maatschappij geven. Godelieve Pieper, geestelijk verzorger van verpleeghuis De Hartkamp bijt het spits af.
“Wie het nieuws volgt, kan het niet ontgaan. De ellende, oorlog, de slachtoffers, ze blijven maar voorbijkomen. Er wordt gepraat, er wordt onderhandeld maar de uitkomst lijkt voorlopig steeds hetzelfde. Is dat wel een tijd om Stöppelhaene te vieren? Er is niets te oogsten en dus gaat het geweld verder. Hoe willen ze hier ooit uitkomen. Er wordt haat gezaaid, er worden slachtoffers gemaakt aan beide kanten. Is er dan nog een weg naar in vrede met elkaar leven.
De families van de slachtoffers van de vliegramp gaven in de grote herdenking aan dat zij niet met wrok en beschuldiging om willen kijken, niet nog meer slachtoffers maar in saamhorigheid verder. Zou dat een oogst kunnen zijn in alle ellende? Maar wat als je dorp, je stad uitgemoord is, uit elkaar gedreven, kapotgebombardeerd? Waar vind je dan de kracht om saamhorigheid te voelen en te blijven voelen. Er is toch alleen met bloed doordrongen grond en puinhopen om je heen!
Wat als je een bedrijf hebt in groente en fruit en je voelt aan den lijve de gevolgen van de boycot van onze producten. De toekomst licht niet langzaam op maar er komen weer donkere wolken. Dat roept niet direct gevoelens op om met begrip te reageren. De angst dat je het niet gaat redden, het moeten zoeken naar nieuwe mogelijkheden, de angst van wat komt er nog meer!
Hoe vieren we dan Stoppelhaene? Hoe kunnen wij dan van harte een oogstfeest vieren. Want wat is onze oogst eigenlijk. Natuurlijk prachtige wagens, mensen die met veel creativiteit en inzet thema’s vorm geven en problemen aan de kaak stellen. Maar is dat genoeg oogst?
De wereldproblemen kunnen we niet oplossen, het naast ons neerleggen lukt ook niet goed. We willen graag wat doen, maar voelen ons zo machteloos. Dan kijken we maar even naar getroffen families, mensen in Israël die zeggen: we willen niet haten, we willen in vrede met elkaar leven. Ligt daar niet de basis. Opent het zorg en respect voor elkaar hebben niet de weg naar elkaar, waar ruzies bijgelegd kunnen worden, waar we elkaar wat gunnen als het gaat om onze boterham te verdienen, waar we luisteren naar de mogelijkheden en kansen die we met elkaar hebben. Mogen we vieren dat mensen oog en hart krijgen voor de complexe situaties die achter de verhalen zitten, die niet zo gauw veroordelen maar ruimte scheppen voor oplossingen. Dat is toch iets prachtigs om ons op te richten?”
Godelieve Pieper
Geestelijk verzorger
De Hartkamp
Meer foto's