Deze tweede Etappe in Engeland werd voor een groot deel verreden in het heuvelachtige Peak District; en wel in de zogenaamde “Black of Dark Peak”, het noordelijke deel. Het zuidelijke deel wordt de “White Peak” genoemd. De reden hiervoor is de steensoort van de rotsen: donkere leisteen in het Noorden en witte kalksteen in het Zuiden. Veel oog hadden de renners daar niet voor. Ze denderden er op volle vaart langs.
“Ik heb vorig jaar zelf nog in de omgeving gefietst waar de tweede etappe van de Tour werd verreden.”, horen we van Onze Man. “Twee dingen kan ik me daarvan nog levendig herinneren: het is nergens, maar dan ook nergens, echt vlak en Engelsen leggen de weg gewoon recht tegen de bult op, zonder bochten. Dat zorgt voor extreem steile klimmen! Gelukkig zijn ze nooit echt lang.”
Onze Man kreeg trouwens mooi gelijk met zijn voorspelling. Hij stelde dat de sprinters geen rol zouden spelen. “Daarvoor is het terrein veel te bergachtig met de al die colletjes.” Wat we zagen? Een prachtige ontsnapping van Nibali. De Italiaanse kampioen dook er vlak voor het eind vandoor. Hij kwam met twee seconden voorsprong over de meet.
Meer foto's