Ik fietsen van ’t weekend met een moat de iene dag noar Rotterdam en de andere dag wear terugge noar het goeie leam an disse kaante van de IEssel. Zie haa’n mie wel ‘ns ezegd det op de noardoost-zuudwest lijn de koeien hoe noard-oostelijker ie komt d’r steeds better uut goat ziene en det det op die lijn met vrouw’m net andersömme is.
Ik heb doar met die fietstocht van 350 kilometer op e’let, mar det van die vrouwen klopt niet. Van die koeien weet ik niet, want det ben ik vergetten te kieken.
Wat mie opveul an de vrouwen was det hoe korter wie bie Rotterdam kwamen, de gezichten goandeweg strakker werden, mear gestresst, wat kwoajig, asof de hele wereld oe wat an edoane hef of det op zien minst nog van plan is det te goan doene.
Noe bent mien moat en ik vöarbeeldige fietsers. Wie riedt soms döar rood, wacht niet altied töt de spoorbomen hillemoal noar boam bent en sniedt d’r op een rotonde wel ‘ns kort vöar langs, mar wieders valt het reuze met. En toch valt ons hier in de streek allenig mar vrolijk lachende gezichten, vöarrang verlenende armgebaren en hoi-opstekkende handen ten deel.
Hoe anders was det in Rotterdam. Doar wönn ons fietsgedrag begeleid met ‘stelletje homo’s’ en die gin vöarrang gaf, keek stijl de andere kante op asof wie d’r niet waren of stak een mislukte hoi-hand op met mar ien vinger: de middelsten.
Dus det van die vrouwen op de noardoost-zuudwest lijn, van det verhaal klopt niks, kan ik noe proefondervindelijk vaststellen. Lillijk vrouwvolk hebt ze zuudwest. Zeker tussen de oaren. En met de kjels is ’t nie aans.
En van de wichter, doar mut ie het ok niet he’mm. Bie mie in het dorp hebt ze lest een JOP near ezet woar jongeren mekare kunt ontmoeten. De wereld was te klein toen doar wat leuzen op eklad waren. Welzijnswerkers hebt det snel wear weg everfd vöar de goeie vrede.
Ik kreeg in Rotterdam het gevuul det de hele stad ien groot JOP was. Oaveral hangjongeren. De hele dag sirenes in de lucht. En een gebouw zonder graffiti veul op in plaatsen van een gebouw mèt.
Ik heb ok wel ‘ns ehöard det alles vanuut het westen ooit noar ’t oosten kump. Ik hoppe det det net zo niet woar is as van det vrouwvolk.
Denne van Knöldert
Meer foto's