Opinie – De orthopedisch schoenmaker doet een klanttevredenheidsonderzoek en vraagt haar klanten hoe ze de telefoniste ervaren hebben. De gemeente – maakt niet uit welke – doet onderzoek naar veiligheidsgevoel van burgers. De tentverhuurder enquêteert na afloop het vakantiegevoel. En op het werk moet je invullen wat je van de communicatie vindt.
[i]Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren. We plaatsen dit artikel ook op Facebook, daar kun je ook reageren. Dat zeggen we vooral tegen politici, die – naar verluid – liever niet discussiëren in een omgeving waar dat anoniem kan. [/i]
Al die onderzoeken. Stop daarmee, want aan de resultaten heb je niks, terwijl al die onderzoeken wel een bepaald gevoel teweeg brengen. Einstein zei het al: kennis brengt je van A naar B, verbeelding brengt je naar overal.
Dat van die telefoniste bij de orthopedisch schoenmaker bijvoorbeeld, was daar dan iets mee? Of de veiligheid in jouw gemeente, staat die onder druk? Moeten we bang zijn? Na een prettige vakantie in die huurtent ging je vanwege die enquête toch op zoek naar zaken die net iets minder waren en een half jaar later denk je alleen maar meer aan die luifel die wel iets langer had gekund. En op het werk had de baas beter moeten communiceren in plaats van dat jij zelf ook wel eens had kunnen informeren.
In onderzoeksland lijkt er iets verkeerd te gaan. Meten is weten, is een gevleugelde kreet, dus onderzoeken we alles wat los en vast zit. Maar of ‘meten is weten’ waar is? Is dat al eens onderzocht? Als je meet, weet je alleen maar wat je meet. Neem de zoektocht naar ander leven in het heelal. Dat wordt gedaan vanuit de kennis van het soort leven dat wij als mens hebben. Die kortzichtigheid gaat zo ver dat we al eens een raket hebben gelanceerd met tekst, beeld en geluid van onze geschiedenis, zodat ander leven daar wat aan heeft. Maar dan moet dat andere leven wel dezelfde zintuigen hebben als wij…
Studenten moeten leren te onderzoeken, leren werken met relevante vragen, betrouwbare uitkomsten en causale verbanden. Dat doen ze door dingen te onderzoeken. Maar de antwoorden van die proefonderzoekjes moet je niet serieus nemen, daar waren ze niet voor bedoeld. Maar we zetten studenten en hun proefonderzoekjes in voor bedrijf of instelling met onderzoekbehoefte. Geen valide vragen, geen betrouwbare uitkomsten, dus geen causale verbanden. Als je geluk hebt gaat het veiligheidsonderzoek in jouw gemeente – in Raalte zijn ze er pas ook weer eentje begonnen – veilig in een la. Maar als je pech hebt wordt er beleid op gemaakt.
In de Raalter enquête kun je meerdere malen invullen dat je last hebt van hangjongeren. Blijkbaar veroorzaken die overlast. Maar je kunt niet invullen dat je bang bent voor schadelijke gevolgen van gif spuiten en megastallen op het platteland. En je kunt ook niet aanvinken dat je je onveilig voelt vanwege dwingende mails van een ambtenaar die je onterecht behandelt, dat je het idee hebt dat besluiten al lang genomen zijn als de inspraakprocedure nog moet beginnen en dat je niet vertrouwt wat er in besloten vergaderingen allemaal bekokstoofd wordt.
En dan hebben we het nog helemaal niet over het bijkomend effect van zo’n veiligheidsonderzoek. “Huh? Is het onveilig hier dan?” Je maakt mensen bang met zo’n onderzoek. Heus waar. Het schijnt dat Volkskrantlezers minder bang zijn dan Telegraaflezers. Omdat de Telegraaf het vaker over onveiligheid heeft!
Dat is onderzocht.
Meer foto's