In de al redelijk volle trein van Zwolle noar Enschede stapt in Nijverdal een meissie in en die giet teengoaver mie zitten. Ik verbaas mie oaver de keus. Ik zit namelijk in een zitje van vier. Noast mie en teengoaver mie is d’r een löage stoel. Kruuslings van mie zit een klein kjeltie. Ik ben teeng de twee meter. Dus was het logischer det het dearntie noast mie ging zitten.
Misschien had het er mee te maken det ik achter uut reizen? Dus noast mie zitten is ok achteruut reizen. (Meansen hebt doar een hekel an. Mar bie ongevallen komt de achteruutrieders d’r altied het beste van of, hebt ze onderzöcht. Niet det ik ooit een ongeluk hadde, mar toch…)
Mevrouw giet zitten en begint met het ochtendritueel det ik altied doe vöar ik de döare uut goa. Hoar kammen, bevobbeld. Meisies van 17 kamt allenig gin hoar as d’r een Justin Bieber in de buurte is, want dan mut ze eam gillen.
Toen ze de dooie punties tussen de vingers kapot edreid had en de hoar-dos vöar de zovölste kear in een stattie, toch niet in een stattie, weet ie wat, toch mar wel in een stattie emaakt had, en noadet een selfie as spiegel dienst e doane had ter goedkeuring, kwam d’r een deo-spuitert uut de tasse.
De trui ging bie de hals noar beneden, een borst werd nog eam goed in de bh elegd en pssst, doar kreeg de vast van alle hoar ontdoane oksel zien dagelijke stankstoot. Het ritueel herhalen zich, want ok dit meissie had twee oksels en twee goed te leng borsten.
Tanden poetsen deud ze met een slok odol-achtige drank uut een flessie. De slok blauwe pepermunt werd goed hen en wear eschud, woarnoa het bliekbaar nog goed weg te slikken was.
Nagels lakken hoe’m niet, mar de viele mos nog wel eam de ruwe randties wegraspen. En doarnoa ok nog snel eam de mascara controlearen. Wear een foto maken en dan de uutvergroting bestudearen.
“Ja hoi, ben je al wakker”, vreug ze an iemand an de andere kante van de tillefoon. “Ik zit ook in die trein. Ben net klaar met mijn verzorging. Waar zit je? Kom anders hier maar even naar toe. Er is hier nog wel ruimte.”
Toen wie bie de universiteit van Twente waren, stappen zie uut. Det dan wear wel.
Denne van Knöldert
Meer foto's