D’r was lest ophef oaver een jong eekhoarnnöst. Det zat in een boom die teeng de vlakte ging. Zielig vöar de familie eekhoarn. En de verantwoardelijk wetholder mos kiel ehaald wönn.
Hillemoal van het padje, die maatschappij woaras of wie in leaft. Bomen bent zo heilig det iederiene bie wulke kap dan ok, d’r oaver in de kramp schöt. Eekhoarns vinne wie ollemoal zo aaibaar, det wie d’r met de handen of mut blie’m.
Of zit het anders? Wie is ‘iederiene’ en ‘ollemoal’? An het schap van de voetbalkantine höar ik heel andere verhalen.
Ik hadde last van een mooie eikenboom achter mien tuin. Die halen mie in de lente en de herfst de dan nog laag hangende zunne weg. Doar hoef ie heus gin kapvergunning vöar an te vroang, want die krieg ie toch niet. Ik heb toen een tondelzwam eans aanders vandan onder de stam elegd, de gemeente ebeld en een moand later was de boom weg. Dus ik heb dit mooie vöarjoar al lekker völle in de zunne e’zetten.
En toen ik lest de jappelkoele openmaken, zag ik angevretten jappel en een opgevretten wintervöarroad beukenootjes. Eekhoorns aaibaar? Een klap an de kop, kunt ze krie’ng!
Iederiene, ollemoal… As die zelfde eekhoarn noe döar een valk was op’evretten. Of stel det die boom döar de storm was plat egoane. Hoe erg was het dan nog ewest?
Iederiene, ollemoal… Döar die vermeende centrale verontwaardiging schiet wetholders en vöarlichters in de stand ‘heel vöarzichtig’. Van ‘ja sorry’ en ‘wie hebt echt volgens de regel gehandeld’. Begriep ik, vöaral ömdet het zich ofspöllen kort vöar de verkiezingen. En as ie eam wacht heb ie die lulhannesen van Pownews op de stoepe stoane. Wat dan?
Ik zol zeng: met gestrekt been d’r in. ‘Woar ewerkt wördt, doar valt spaanders’, zol een mooie kop weane vöar een persbericht met uutleg. En dan met een superieur gevuul vöar humor de openingszin: ‘doede wie een kear wat, is het wear niet goed’. Öm vervolgens uut te leng det wachten met de kap, de anleg van een verbrede uutrit vöar een gehandicapte had vertraagd. Met de slotzin: ‘en wie noe nog ewat te zeiken hef, mag reageren, mar wel graag met naam en adres.’
Wedden det ie dan applaus kriegt?
Denne van Knöldert
Meer foto's