Het was een rare zundag. Ik hadde mie een stevige wandeling op de Lemelerberg beloafd. En det hadden mear mensen edoana. Het wönn tien kilometer lang ‘moi’ zeng.
Opvallend an het rondwandelen was de graagte woarmet iederiene goeiendag teeng mie zei. Iederiene was blie denk ik, det die rotwinter met zien korte donkere daa’ng al völle sneller dan anders vöarbie was.
Hoevölle volk past d’r in een wandelbos? Heel völle, zag ik zundag. Mar hoevölle mensen bent d’r beschikbaar in zo’n vakantiewekke öm noar het bos toe te goane? Ok heel völle, bleek. En ik mar denken det iederiene op vakantie was, want det had ik op Facebook ezene. Dus det heb ik ’s oams nog eam terugge keken. Ik had niet goed eleazen, bleek. Al die angekondigde vakanties bleken uut halve gezinnen te bestoane. Of pappa of mamma is van de wekke met de wichter op stap. De achterblievende older zal wel carnaval goan vieren. Of hef dat vöarig joar al edoane, met alle gevolgen van dien…
Mien vrouw zei “weet ie wat, wie loopt teeng de zunne in, dan wörde wie d’r gelieke ok wat broen van.” Goandeweg zag ik het dubbele gevolg doarvan.
Gevolg íene was det wie het middenstuk de zunne in de rugge hadden, want ok op de Lemelerberg is het effect van een röndtie lopen det ie niet de hele tied noar de zunne toe kunt lopen.
Gevolg twee was det wie mear mensen teengkwamen dan anders. Earst dach ik nog det det te maken had met die mooie zundag. Mar det was mar vöar een deel woar. Ja, d’r waren völle, mar dan ok heel völle mear meansen in het bos. Doar merk ie meestentieds niet zo völle van. As ie tenminsten met zien allen het röndtie dezelfde kante oploopt. Wie waren teeng de richting in egoane.
‘Moi.’ ‘Hallo.’ ‘Goeiemorgen.’ ‘Tjow.’ ‘Meneer mevrouw.’ ‘Ok an de wandel?’ ‘Goh, ieje hier?’ Verwonderlijk wat ie dan nog ollemoal teeng mekare zegt. Teeng luu die ik nog nooit eerder ezene had: ‘Goeiemorgen, of is het al middag, nee nog tien minuten, nou dan wens ik oe toch al vast een goeie middag, mar weet ie wat: dan wens ik oe een goeie dag, dan is het altied goed.’
Bie thuuskomst bedach ik mie det ik niks van de mooie natuur van de Lemelerberg ezene had.
Denne van Knöldert
Meer foto's