Ik reis niet zo vake met de busse, dus det is nog een onderneming op zich. Van de wekke mos ik in Deamter weane, of Deaventerrr, zo as ze an de IEssel zegt. Zolange as het mar gin Deejvente’ is. Det is voar kakkers.
Ik wul instappen bie het station. Buten reagent het. Ginder stiet de busse in de loods. En het wachthökkie is te klein vöar ons ollemoal. Doarbie, d’r stiet ok een roker tussen. Ik bedenk mie det ie doar an de rand van een nacht earder een zwerver met wat bier zollen verwachten.
Lekker dreuge op zien stoel ridt de chauffeur de busse vöar. Woarnoa wule as makke lammegies noar binnen goat. Stuk vöar stuk hale wie onze OV-kaarte langs een scanner die net wat anders piept dan die van de trein. Dus ik twiefele. “Loop noe mar vandan”, zeg de nösterige chauffeur, “’t Is al goed zo.” Woarnoa ik met mien natte winterjasse zien tempel bie 26 groaden celcius betreedt.
Öm die hitte vaste te hoalen giet de döare snel dichte as het vee binnen is, ok al kump d’r op 50 meter nog een oaverdudelijke passagier anlopen. As die eam later van buten in de reang op de döare klopt is ’t chauffeurtie iniens iets administratiefs an het doene. As ik ‘m d’r op attendeare det d’r nog iene in wul zeg e: “Ja, ja, ‘d’r is gin braand.”.
De man mag nog met en dan trappe wie ‘m an.
Menear de chauffeur hef d’r zinne in. Hij giet d’r ‘ns goed vöar zitten en dan dut e iets van brekie brekie. “Hallo ben ie doar” röp e noar een andere chauffeur via zo’n mobiel dingetie. Zol det meung? ’t Is gin tillefoon, mar een portofoon woarbie ik ’t gevuul hebbe det de sprekker an het eind van iedere boodschap iedere kear ‘over’ mut zeng, as teken van ‘einde opmerking, noe mag ie’.
De aandere kante: “Hallo goeie morgen.”
Mien chauffeur: “Hoi hoi. Wim is ’t niet?”
Wim was ’t wel.
“Goed jongen.”
“Ja joh, ie hebt een geweldige stemme.”
Einde gesprek.
Mooi vak.
En dan bent wie in de ochtendspits ok mar zo wear in Deamter.
Een column rieker.
Mooi reizen met de busse.
Denne van Knöldert
Meer foto's