Stunn wie gisteren met de jasse an kloar öm op verjoars-visitie te goan, zeg mien vrouw: ,,hei’j nog een bössie bloemen ekocht?’’ Nooit mear an ‘edacht natuurlijk. Ik zal het mar earlijk zeng: ik binne een slechten in cadeugies geem. Niet det ik d’r te zunig vöar binne, mar ik vergette altied iets te kopen.
Ik binne niet allenig vergetachtig as het öm kopen giet. Ok as ik d’r wél an denke heij an mie een slechten. Want wát mut ik kopen? Ik kanne noe al zenuwachtig wörden vöar die verjoardag van gisteren die vollend joar wear is. Wie haa’n gin bloemen, mar wel een cadeau bie ons. Een boek det zie al lange had…
Het is niet gauw goed. Toen mien vrouw en ikke lest 25 joar terugge verkearing ekreeng haa’n, koch ik höar een weagschoale cadeau. Nou, ik heb het net oaverleafd.
Ule begriept: het bint hachelijke tieden vöar mie. Want venoamd viere wie thuus Sinterkloas. Kerstmis kump d’r an. Old en neej. Net as bie iederiene is d’r bie oons tussendöar ok altied nog wel eans ientie joarig… Noast det het slecht is vöar de portemonnee en vöar de boek-ömvang, is het ok nog ongezond vöar het gemoed. Brrr.
Ik heb döarumme machtig volle ontzag vöar pappies en mammies van kleine wichter. Die loopt disser dagen van feest noar feest, doar kriegt hun honneponnegies cadeau’s van Sinterkloas, mar die had natuurlijk wel een goed advies van de olders neudig.
Zoaterdagmo’nn was ien van de wichter op de voetbal töt tranens toe ontroerd toe e zien cadeau uutpakken bie Sint op schoot. “Nee”, zeg pappa, “die is niet gelukkig, die mut hulen. Die is bange vöar Sint. En det is aans niet zo erg, mar wie hebt straks nog Sinterkloas bie de judo, op mien werk, bie opa en oma en bie mie thuus. Gelukkig slop en vannacht bie zien mamma, woar ze monn-vrog ok nog Sinterkloas viert.”
Respect vöar pappies en mammies die al die cadeau’s bedenkt.
Respect ok vöar de wichter die doar niet hillemoal knettergek van wördt. Wat een rotleam mut die hemm, met olders die het verschil tussen optimaal en maximaal niet weet.
Denne van Knöldert