Ze zijn de ogen en oren van de politie in de wijk, maar tegelijkertijd ook het aanspreekpunt bij uitstek voor bewoners: Wijkagenten. Hun takenpakket? Dat is niet samen te vatten. Noodhulp, bemiddeling, advies bij problemen met de buren, een gesprek als je geestelijke problemen hebt, hulpverlening, opsporing, raad bij financiële problemen en soms zelfs gewoon een praatje. De wijkagent is een sociaal-maatschappelijk werker, maar dan in dienst van de politie. Al hun werk draait om hulpverlening.
“Soms moeten we zelfs in een gesprek duidelijk maken dat we in dienst van de politie zijn. Mensen kunnen ons dus niet altijd alles vertellen, omdat we anders actie moeten ondernemen,” stelt Herman Rienties, wijkagent in Heino, Lierderholthuis en Laag Zuthem. “We zijn en blijven immers van de politie.” Hun aanwezigheid wordt echter enorm geaccepteerd en dat zorgt weer dat ze liefde voor het vak blijven houden: “Je zit tussen politie, gemeente en justitie in. Voor de gemeente doe je toezichthoudend werk en ben je soms je sociaal-maatschappelijk werker. Voor het Openbaar Ministerie en de politie voer je opsporings- en handhavingstaken uit. We hebben ook de opsporingstaken die bij de doelen van het team thuis horen. Ook wij zijn bezig met het oplossen van woninginbraken, verkeersongevallen en het onderzoeken van winkeldiefstallen. Je kunt ons ook tegenkomen bij een voorlichting of verkeerscontrole bijvoorbeeld bij scholen,” licht Dolfien Posthoorn, wijkagent in gemeente Olst-Wijhe toe. Het takenpakket van wijkagenten is zo groot, dat ze omkomen in het werk. Officieel moet de wijkagent ongeveer 80 procent van zijn tijd in de wijk doorbrengen. Een getal dat nagenoeg onhaalbaar is.
Posthoorn: ‘Je komt bij iedereen thuis’
Ze is geboren en getogen in Elshof en kent daardoor haar werkgebied, gemeente Olst-Wijhe, op haar duim. Daardoor is ook de Sallandse mores haar niet onbekend, ze spreekt de taal van de streek. “Wie dialect met me wil spreken, kan dat. Dat is ook wel typisch Sallands hè, we zijn onszelf. Als ik bij mensen thuis kom, schakel ik probleemloos over van algemeen beschaafd Nederlands naar dialect, of andersom.” En ze komt nog wel eens bij mensen over de vloer. “Je komt bij iedereen thuis. Of er nou marmer of hoogpolig tapijt op de vloer ligt, ieder huisje heeft zijn kruisje. Dat heb ik onderhand wel geleerd. Echtscheidingen en ruzies komen in alle lagen van de bevolking voor. ”
En zo ziet ze ook veel. “Het is schrijnend om gezinnen te zien waar het echt niet loopt. Kinderen waarvan je ziet dat ze tekort komen. En dan moeten we wel zeggen dat we melding gaan maken, bij jeugdzorg bijvoorbeeld. Dat wordt je niet altijd in dank afgenomen, maar kenmerk van ons werk is dat we open en eerlijk zijn. “
“Als wijkagent zit je in de driehoek tussen politie, gemeente en justitie in. Je moet zichtbaar zijn. Ik probeer daarom zoveel mogelijk bij buurtschouwen in de gemeente aanwezig te zijn. Daar zit je samen met Plaatselijke Belangen, gemeente en woningbouw aan tafel en ben je heel bereikbaar voor mensen met opmerkingen. Als burgers me iets vragen, probeer ik daar op in te springen.”
Posthoorn heeft ook Welsum en Marle in haar portefeuille. Praktisch ongemak: Die plaatsen liggen aan de overkant van de IJssel en zijn dus niet altijd even goed bereikbaar. “Toch behandel ik die meldingen zoveel mogelijk zelf, maar na 22.00 uur vaart de pont niet meer. Dan nemen mijn collega’s uit Heerde het over.”
Doorgaans ervaart Posthoorn haar werk als dankbaar: “We worden geaccepteerd als wijkagent, ook jeugd is voor ons heel goed aanspreekbaar, ook al zijn jongeren het niet altijd met ons eens. Ik probeer dan toch met wat uitleg begrip te kweken, zoals met de jongerenontmoetingsplek.” Ook is de wijkagent de spil tussen politie en justitie: “Soms is het voor iemand moeilijk te bevatten dat er niet direct na een aangifte actie wordt ondernomen. Dan ga ik vaak met mensen in gesprek om uit te leggen dat het grote justitiële apparaat vaak wat tijd kost.”
Twitter legt een deel van het werk van de wijkagent mooi bloot. Met korte berichtjes vertellen ze kort wat hen bezighoudt of wat er gebeurd is. “Soms wordt er vanaf de zijlijn wel eens geroepen dat we alleen maar bezig zijn met Twitteren. Ik Twitter eigenlijk alleen maar buiten diensttijd over mijn werk. Tijdens mijn werk kom ik daar niet aan toe.”
Los van de drukte, blijft Posthoorn het werk van wijkagent koesteren: “Het is heel dankbaar werk, zeker als je bemiddelt in een conflict. Als dat lukt geeft dat toch voldoening.” Sinds kort heeft de wijkagent van Olst-Wijhe er versterking bijgekregen. Roy Kleinlangevelsloo staat Posthoorn bij.
Rienties: ‘Ik heb thuis mijn kleine gezin en in de wijk mijn grote gezin’
“Ik heb thuis mijn kleine gezin en in de wijk mijn grote gezin,” zo omschrijft Herman Rienties zijn gevoel bij Heino, Laag Zuthem en Lierderholthuis als wijkagent. “Ik probeer de zorg die ik thuis geef, ook terug te laten komen in mijn wijken.”
Het liefst zou hij de hele dag op de fiets door zijn wijk gaan. “Zien en gezien worden,” zo omschrijft hij het. Door de grootte van zijn wijk en het werk dat daar uit voortkomt lukt dat bijna nooit. “Vroeger waren politiepost Heino en politiepost Wijhe er nog. Dat maakte dat je sneller even een rondje door de wijk deed. Dat is nu een stuk lastiger, omdat de posten niet meer bestaan. Nu probeer ik in ieder geval het contact met winkeliers en horeca op peil te houden. Ik ga regelmatig even met ze in gesprek, om te horen wat er leeft.” Omdat Rienties in de wijk woont waar hij werkt, wordt hij ook regelmatig buiten diensttijd aangesproken op straat. “Ik kwam eens een huisarts tegen die me vertelde dat hij ook vaak op straat aangesproken werd, van ‘ik heb hier een pijntje’. Dat deed me realiseren dat aanspraak buiten diensttijd eigenlijk inherent is aan hulpverlenende beroepen. Zo lang het niet de spuigaten uitloopt, vind ik het niet zo erg hoor.
Hulpverlenend, zo omschrijft Rienties het werk. Als spil tussen gemeente, politie en justitie krijgt hij met veel verschillende zaken te maken. “Het is niet altijd even makkelijk, maar je moet als wijkagent ook kunnen accepteren dat je niet altijd alles op kunt lossen. Wel heb je in ons beroep een heel groot netwerk, dus kun je vaak een hulpverleningstraject voor iemand starten.”
Ook Rienties ervaart dat mensen de aanwezigheid van de wijkagent waarderen: “Ik ontvang weinig slechte signalen. Tuurlijk zijn er altijd mensen die een hekel aan de politie in zijn algemeenheid hebben, maar doorgaans krijgen we waardering voor ons werk. Dat geeft energie.”
En die energie kan Rienties goed gebruiken, want hij komt, net als andere wijkagenten, om in het werk. Hij draait namelijk naast zijn diensten als wijkagent, nog nachtdiensten, noodhulpdiensten en avonddiensten. “Als ik nachtdiensten heb, neem ik nog wel eens wat werk mee naar huis en bel ik overdag in eigen tijd wel eens terug. Anders blijft het gewoon te lang liggen. Mensen moeten het gevoel hebben dat je er mee bezig bent en dat vind ik niet erg hoor. Dat heet gewoon liefde voor je werk.”
Bereikbaarheid:
Herman Rienties
Wijkagent Heino, Laag Zuthem en Lierderholthuis
Twitter: @wa_raalte03
0900-8844
Dolfien Posthoorn
Wijkagent Boerhaar, Boskamp, Den Nul, Duur, Eikelhof, Elshof, Fortmond, Herxen, Marle, Middel, Olst, Welsum, Wesepe en Wijhe
Twitter: @wa_olstwijhe01
0900-8844