Ik heb gin dreum in’estuurd noar de redactie van het Nationale dreumboek det Willem Alexander van de wekke kreeg. Ik loat mie niet selectearen döar Wendy van Dijk, Albert Verlinden en Helga Verleur, een paar juryleden die de inhold van het boek bepaald hebt. Öm van Caroline Tensen mar hillemoal niet te sprekken.
Vol goeie moed was ik d’r zundag vöar goan zitten. Het reang (wat kan d’r snel genog vallen…) dus ik mos toch binnen blie’m. Ik wolle weten wat d’r hier in de buurte edreumd is vöar onze koning. Ik pakken mie d’r een post-it-blok bie öm de bladzijde te markeren. En op 11 kwam ik direct al een dreum uut Wierden teeng. Ietswat uut de buurte, mar ik wus nog niet wat de rest van het boek mie brach, dus toch mar een post-it op die bladzijde. Ik schöaren een dun reepie van een vellegie of, zodet ik an het eind van het buukie niet mien hele post-it-blok verbruukt had.
91 Bladzijden verder (veul mie teeng, zo dunne) had ik een half post-it-blaadie gebruukt vöar drie wensen uut de regio. En de regio is dan Dea’mter, Salland en Vechtdal, én Wierden dus….
Die dreum uut Wierden is trouwens wel een mooien. Ellie Bijl ruumt iedere wekke zwerfofval op in de buurte, met haar man en vriendinnen. Haar dreum: loat ze det oaveral in Nederland doene. Ik ben vöar.
Charlotte van Beek uut Deaventer stiet in het dreumboek met een gedicht: Hoop doet leven door dromen door te geven. Ik weet het niet zo zeker. Want d’r stiet feitelijk det ie altied blieft hoppen as ie blieft dreum’. Ik wolle toch ok wel ‘ns botter bie de vis. Of mut ik mie det d’r bie hoppen?
Vöar ik noar al wear de leste dreum uut onze buurte goa, earst nog een alles omvattende dreum: vrolijk gekleurde Pieten met Sinterkloas. Det is teeng discriminatie bedoeld… Alle zwarten een kleurtie gee’m, en de discriminatie is op’elost. De kop in het zand stekken en het probleem is weg. Vöar mie vertegenwoardigt die dreum precies het hopeloze gevuul det ik van het boek kriege: met een glimlach niet oaver problemen proaten.
Nee, dan de dreum van Lois Folkert uut Broekland: acht weken vakantie. Een realistische oplossing vöar problemen as kinderopvang en werkloosheid. Mar ja, det is een goed idee, det doede wie dus mar niet.
Denne van Knöldert