Gillende meiden, allemaal met één hand de lucht in waarin een mobieltje het optreden vast legde, overschreden met gemak de decibels die van gemeentewege voorgeschreven zijn bij openlucht activiteiten. Het deed zeer aan de oren. Maar op de een of andere manier vonden de oudere bezoekers dat helemaal niet erg.
Daar waar de jongste jeugd helemaal uit haar dak ging aan de voeten van het gigantische podium (dat met die vier Mainstreet-knulletjes nog groter leek), stonden ouders en andere begeleiders met een brede glimlach het tafereel te aanschouwen.
Al vroeg in de middag waren er fans uit het westen des lands gesignaleerd. De politie nam alle geluiden over drukte meer dan serieus en had zelfs haar domicilie gekozen in de persruimte van de Stöppelhaene omdat ze daar beschikte over snel internet. Stagelopende beveiligers kibbelden over het dragen van een stropdas op het officiële tenue want hoe gevaarlijk kon dat worden als een van die kinderen er aan trok. Op het midden van het plein was een extra dubbele rij dranghekken neergezet. Voor de zekerheid, want als er van achter af veel druk naar voren ontstond, dan was het slechts een half Stöppelveld dat in de verdrukking kwam. En tussen die dranghekken was ook nog een vluchtsluis in stelling gebracht. Voor flauw gevallen meiden.
Maar meer dan gegil veroorzaakte Mainstreet niet. De jongens brengen een boel in beweging. Maar een keer op het podium blijken ze zo breekbaar als glas. Een van de vier leek zelfs verlegen en gaf de indruk snel weer in de bus naar huis te willen. En tja, daar krijg je nuchter oost Nederland niet mee kapot. Zo werd het dus een prachtig optreden. Zonder narigheid.
En iedereen had een glimlach op staan.
Meer foto's
