Dag in dag uit zien we hetzelfde patroon, het wordt een beetje eenzijdig. Op dit moment is de Tour zelfs saai te noemen. De gele trui zit vast om de schouders van Froome, de groene om die van Sagan. En de finish morgen wordt ongetwijfeld weer een massasprint.’’
Waarschijnlijk gaat Onze Man gelijk krijgen. Het is opnieuw een vlakke rit, met één klimmetje. De Côte de Crotz na 77,5 kilometer is van vierde categorie. Hij is slechts 1,2 kilometer lang met een gemiddeld percentage van vier procent. ,,Daar doen de renners minder dan twee minuten over, dus dat gaat nergens over.’’ De finish is uiteindelijk in het kleine Saint-Amand-Montrond, dat al twee keer eerder etappeplaats was in de Ronde van Frankrijk.
Onze Man is zelf niet zo’n sprinter. ,,Toen ik mijn racefiets een paar jaar geleden bij Kokkies Bike kocht, heb ik tegen Vincent Kok gezegd dat het wel een fiets moest zijn waarop ik keihard kan blijven fietsen terwijl ik mijn handen hoog in de lucht steek. Maar dat was bluf, ik heb die houding nooit in de praktijk mogen brengen.’’ Wat maakt iemand dan een goede sprinter.
,,Sprinters hebben knoepers van beenspieren. Ik was twee jaar geleden bij de WK Baanwielrennen, bij mannen als Hoyd weet je niet wat je ziet: één brok graniet. Door die spieren zijn ze explosief. Verder moet je niet bang zijn. Met meer dan zestig in het uur manoeuvreren tussen je concurrenten, ik geef het je te doen. En tenslotte moet je durven wachten. Cavendish was gisteren bijvoorbeeld veel te gretig, en kwam te vroeg op kop. Kittel had wel gewacht, en kon op het einde nog de zege grijpen.’’
Kijkt Onze Man niet met andere ogen, nu de Nederlandse ploeg Argos Shimano de ene na de andere zege grijpt? ,,Dat is altijd ingewikkeld bij het wielrennen. Bij een voetbalwedstrijd juich je voor Ajax als de Deen Eriksen een goal scoort. Maar een winst van Kittel ervaar ik toch vooral als een Duitse zege. Liever zie ik Niki Terpstra winnen, en Nederlander in buitenlandse dienst. En nog liever Veelers, van Poppel of Mollema.’’