vandaag vleugels op de Nederlandse berg. En ik zie Gesink vandaag nog wel in een cruciale rol.”
Trouwens, vanwaar de cryptische titel, vragen we aan Onze Man. “Zag je hem weer, wiegend, slepend, steunend en harkend. Als een havenwerker op een bakfiets. Constant heb je het idee dat ie ieder moment kan lossen, zelfs op het vlakke. Gister tijdens de tijdrit ook weer, bepaald niet de stijl van ‘Monsieur Chrono’. Het rijden van Mollema ziet er inderdaad niet heel vloeiend uit. Het is een kruising tussen Fernando Escartin en Francisco Mancebo, maar dan in de gedaante van een Groningse slungel.”
Terug naar de etappe van vandaag. Het gaat van Gap, via de Col de Manse, Rampe du Motty, naar de bekende Col d’Ornon. Allemaal voorspel voor de finale die bij kilometer 110 gaat beginnen. De eerste keer Alpe-d’Huez, een korte afdaling, dan de beklimming van de Col de Sarenne, en een afdaling waarvan het bij menig wielrenner dun door de broek loopt. Volgens de verhalen is het een soort achtbaan met meer gaten dan asfalt. De renners met de minste vrees en meeste techniek kunnen hier serieus tijdwinst pakken voor de laatste keer naar Alpe D’Huez. Iedereen heeft over die afdaling, is die echt zo gevaarlijk? Onze man: “Ach dat valt best mee, hij zat dit jaar ook in het Criterium du Dauphine, daar werd er weinig gemord. Dat is ook de tour he, iedereen moet er een plasje over doen.”