In het voorjaar van 2012 overleed op 84-jarige leeftijd mevrouw Diny Eltink aan de gevolgen van de vele behandelingen om kanker uit haar lichaam te bannen. De behandelingen troffen hun doel niet en een infuus verbrandde haar arm onderhuids. Gedreven door pijn en wanhoop verzocht mevrouw Eltink om kunstmatig te mogen inslapen. Haar beeldschone, in Dedemsvaart woonachtige, kleindochter Steffie Clements (22 jaar) was kapot van verdriet en stelde zichzelf de vraag: “Hoe moet ik dit verwerken?” In de nachten die na het overlijden van haar oma volgden, sliep Steffie onrustig. Tijdens één van die nachten kreeg ze een droom, in die droom aanschouwde ze beelden als in een film. De droombeelden gaven haar sterk het gevoel dat ze een taak te volbrengen had, een taak die haar levenswerk zou gaan worden. Wakker geworden, twijfelde Steffie geen moment ze besloot dat dit haar opdracht moest worden. Ze zou een film gaan maken over twee mogelijke kanten van de ziekte kanker, de ene kant van het herstel en de andere kant van het noodzakelijke lijden en overlijden. Dit zou haar verwerkingsproces worden naar aanleiding van het misschien wel onnodige vroegtijdige overlijden van haar dierbare oma.
De titel van de film had Steffie snel bedacht, de film zou een eerbetoon aan haar oma worden. Tel daarbij op haar voorkeur voor de Spaanse taal en de naam Homanje werd geboren. Homenaje betekent eerbetoon en haar oma is de aanleiding voor de film, deze aspecten voegde Steffie samen tot Homanje. Steffie had altijd al veel belangstelling voor alle soorten dansvormen en besloot dat het een film zonder spraak zou worden en de emoties in dansen uitgebeeld. Zelfs danst ze al jaren en heeft zich bijna alle dansen eigengemaakt en weet precies welke dans bij welke scene past.
Inmiddels staat de film in de steigers. De hoofdrolspelers zijn gevonden, na diverse audities zijn er heel veel professionele dansers uitgekozen, een storyboardschrijver tekent het concept, cameramensen hebben zich aangeboden en in september zullen de eerste draaidagen gaan plaatsvinden. Steffie is inmiddels een ware regisseur geworden en het produceren van Homanje is een dagtaak. Deel een is hoe het had kunnen zijn geweest als ze de kanker had overleefd. Ze krijgt de kans om haar dromen waar te maken én ze wordt ten huwelijk gevraagd door haar geliefde.
Deel twee van de film vertolkt het beeld van de hoofdpersoon die te horen krijgt dat ze nog maar drie maanden te leven heeft en het lijden alleen maar erger zal worden. Al haar dromen vallen in duigen. Haar einde is in zicht.
Het uiteindelijke doel van de film is dat deze overal in Nederland te zien zal zijn in de bioscopen, filmhuizen maar ook op filmfestivals en dat de opbrengst naar het KWF gaat. Tot nu toe heeft Steffie alles zelf bekostigd van het geld dat zij als management assistente heeft verdiend. Haar spaarpotje is natuurlijk gauw uitgeput want het maken van een professionele film kost veel geld. De dansers oefenen dagenlang en hebben behoefte aan wat broodjes en drinken maar ook het huren van apparatuur en het regelen van ruimtes om te kunnen oefenen kost geld.
Voor deze kosten zoekt Steffie financiële middelen en ondersteuning. “Ik wil graag laten zien wat de gevolgen van kanker kunnen voor de dierbaren om de patient heen”, vertelt Steffie. “Daarnaast hoop ik dat mijn film geld gaat opbrengen voor het KWF zodat zij meer onderzoek kunnen gaan doen naar het bestrijden van de ziekte kanker en meer mensen een toekomst hebben”. Mocht u zich geroepen voelen na het lezen van de roeping van deze ambitieuze Steffie Clements en haar wens om deze film tot een succes te maken, neemt u dan contact op met haar via info@homanje.nl of via facebook FilmHomanje en binnenkort is ook de website staging2.homanje.nl online. Het storten van een donatie is mogelijk op bankrekeningnummer 86.992.94 t.n.v. Steffie Clements te Dedemsvaart onder vermelding van “Homanje”. Steffie heeft ook nog plek voor een aantal figuranten dat een rol in de film kan krijgen en ze is nog op zoek naar een aantal salsadansers.
Meer foto's