‘U hebt de fiets verkeerd gepaard, de gemeente verwijdert verkeerd geparkeerde fietsen.’ Een sticker met zo’n tekst d’r op, plakt ambtenaren disser dage op zadels van verkeard geparkearde fietsers op het station.
Mar d’r klopt iets niet. De fietsen wördt niet weg ‘ehaald, d’r wördt stickers eplakt. Ik dache det de overheid ‘estopt was met zulke halfzachte acties.
As het noe nog heulp, zo’n actie… Mar zie kost allenig mar geld. Stickers maken, stickers plakken, weggegooide stickers oprumen. Misschien een enkele fietser die vöar een korte tied zien fietse goed stalt. Mar oaver een half joar heb ie het zelfde probleem wear.
An de gemeente vind ze het wel fijn det het probleem zich oaver een half joar wear vöar dut. Dan kan d’r een ambtelijk vöarstel eschree’m wönn hoe het probleem op te lossen is. De politiek kan een moand loaten ziene det ze links of rechts bent, een extern deskundige wördt in’ehuurd öm een waardeloos plan te bedenken, de burgemeester mag een lintie knippen bie de start van de campagne ‘zet je fiets in het rek, anders ben je gek’ en doarnoa…
Doarnoa geböart d’r eam niks. Ja, fietsers ziet de sticker wel, mar gooit die op de grond, een columnist maakt d’r een foto van en schrif een azijn-stukkie, mar het doel – fietsen in de stalling – wördt niet ehaald. De politiek reserveert al vaste wear belastinggeld vöar een volgende actie.
Volgens mie bent d’r twee mogelijkheden. Of gewoon de fietsen weghalen, in plaatsen van zeng det ie ze weghaalt en meedelen woar ie ‘m wear kunt ophalen teeng betaling van een boete. Of acceptearen det de fietsen verkeard geparkeeard stoat.
Een tussenweg is halfbakken. En een halfbakken brood zakt in.
Denne van Knöldert