Jezelf laten zien. De laatste tijd zijn er weer mensen in Salland geweest die besloten hebben het leven te verlaten. Dierbaren, vrienden of familie mag ik dan ontmoeten in de praktijk en soms praten deze overleden mensen dan. Soms krijgen we wat van de redenen te horen voor deze beslissing. Soms kost het tijd tot puzzelstukjes in de puzzel van deze beslissing vallen. Zo mocht ik een man spreken vlak na zijn overlijden. Ik ervoer sterk een gevoel van vastzitten. Er niet over durven en kunnen praten. Wat is er dan? Hij geeft me beelden van afspreken met mensen, vreemde afspraakjes. Ik vraag of hij op mannen valt. Ik krijg geen duidelijk antwoord. De dierbare snapt dit ook niet; ‘als hij op mannen valt, dat had geen problemen gegeven. In deze tijd in dit dorp, we gaan er allemaal prima mee om.’ Er kwam andere informatie. Achteraf denk ik, deze man heeft er wat omheen gepraat. Hij durfde zichzelf nog niet te laten zien. En nu, ja, informatie komt dan ook op andere manieren. Nog meer besef ik dat er nog een vreselijk taboe in Salland is, iets waar we nog heel moeilijk over praten; pedofilie.
Door mijn ervaringen met slachtoffers van pedofilie weet ik dat in dergelijke relatie echt sprake kan zijn van zuivere liefde. Een volwassen mens kan echt heel veel liefde voor een kind voelen en zich echt seksueel aangetrokken voelen tot een speciaal kind en/of kinderen. Het lijkt echt in de aard van iemand te zitten. Een kind kan die liefde en aantrekkingskracht ook echt voor een volwassene voelen.
De grote moeilijkheid is dat een kind nog niet voldoende kan inschatten welke gevolgen een ongelijkwaardige relatie kan hebben voor de toekomst. Het reageert vanuit gevoel en kwetsbaarheid. Het gaat uit van de zuivere intentie van de ander. Volwassen mensen die als kind misbruikt zijn, zeggen; ’toch klopte het niet. Ik had deze ervaring liever niet gehad.’ En ik bespreek hier de relatie waarbij het kind vaak al wat ouder is en een beetje vrijwillig mee heeft gedaan. De gevolgen voor kinderen die dit op een nare compleet onvrijwillige manier manier is overkomen, zijn natuurlijk weer anders.
Maar dan de pedofiel (m/v). Zij weten van binnen ook wel dat een relatie met een kind ‘niet klopt’. Maar waar kunnen zij heen? Met welke mensen kunnen zij praten over hun geaardheid? Het is gemakkelijk om te zeggen (want dat hoor ik vaak als ik mensen dat vraag); ‘misschien wel goed dat deze mensen de keuze maken om het leven te verlaten’. Maar elk leven dat gespaard kan worden is er een, we hebben in mijn beleving allemaal mogelijkheden en ieder van ons heeft een reden om hier op aarde te zijn. Wat maakt dat deze mensen zijn zoals ze zijn. Wat zou het fijn zijn als ook deze mensen wel bij hun dierbaren kunnen vertellen dat zij deze aard hebben en dat zij samen een fijnere weg voor deze mensen kunnen vinden, zonder dat er kinderen gekwetst worden. Ik weet niet welke weg dat zou moeten zijn, die is vast voor elk mens uniek. In elk geval zonder oordeel.
Hoe denk jij hierover? Hoe zou jij reageren als iemand in je directe omgeving zou zeggen dat hij/zij op kinderen valt? Zou je vragen stellen over wat hij/ zij ermee gedaan heeft? Wat zou je zeggen, wat zou je doen? Schrijf gerust je verhaal/ reactie via info@carolienjonkman.nl