Opinie – Minister Plasterk heeft opgeroepen tot een soort van opvoed-reveil. Ouders moeten hun kinderen beter opvoeden. Dat moet een hoop ellende besparen. Staan we dan echt op kruispunt van opvattingen en nemen we definitief de goede afslag?
Het klinkt heel logisch: als kinderen beter opgevoed worden, gedragen ze zich de rest van hun leven anders dan bij een slechte opvoeding. Door de bank genomen leidt dat veel positiefs. Maar hoe voed je goed op. En wat is ‘goed’?
Bewezen is dat verreweg het meeste wat kinderen leren kopiegedrag is. Ze leren dus het beste van wat hun ouders doen. Het goede voorbeeld geven, is dus de beste opvoeding. Het zou dus logisch zijn niet op te roepen tot het beter opvoeden van kinderen, maar om ouders beter gedrag bij te brengen.
Blijft de veel lastiger vraag over wat ‘goed’ is. Linkse mensen hebben een heel andere opvatting over waarden en normen dan rechtse mensen. Kijk naar de verkiezingskreten van de VVD: harder straffen, geen clementie voor daders. De partij negeert alle onderzoek dat bewijst dat hardere aanpak niet helpt, zelfs averechts werkt. Bij de PvdA moeten ze niets van die spierballentaal hebben. Laten die partijen nu een bijna even grote aanhang hebben…
Opvoeden is ook vertrouwen en verantwoording durven geven, dat vertrouwen wordt soms beschaamd, de verantwoordelijkheid komt soms wat te vroeg. Maar als je er vertrouwen in houdt en als helpende ouder klaar staat als het nodig is, leert het kind het best.
We hebben niet de indruk in een politiek en ambtelijk klimaat te leven waar iemand het lef heeft een beetje vertrouwen in de burger te hebben. Want we hebben liever een regeltje meer dan minder. Bestemmingsplannen, welzijnscommissies, nota bene een reglement voor inspraak, tot de houdbaarheid van een komkommer, alles is vastgelegd. En wee je gebeente als je je niet aan de regels houdt.
Plasterk had het over gezag en ontzag. Kinderen zouden leren ontzeg te hebben voor gezagdragers. Wat is dat nu toch voor gezeur. Is het niet veel beter een generatie op te voeden die alleen gezag heeft voor wie dat verdient, maar die tegelijk keihard degene afstraft die dat niet verdient?
Een politieagent die je bekeurt omdat je honderd meer reed zonder gordel, waarom zou je daar ontzag voor moeten hebben? Een provincieambtenaar die je subsidie belooft maar dat niet nakomt, die verdient toch helemaal geen ontzag? De docent die zijn studentenmail niet beantwoordt? Korte metten er mee. Provinciebestuurders die al weten dat een vliegveld in Twente niet haalbaar is, maar toch nog een paar miljoen aan onderzoek stukslaan, die verdienen geen ontzag, die spreek je met twee woorden aan: donder op. Want die hebben de burger begapt. Banken die producten verkopen die ze zelf niet meer snappen? Een Rode Kruis directeur met een monstersalaris? Burgemeesters die te grote gemeentehuizen laten bouwen en de wereld aan te dure externe adviseurs inhuren? Een voorzitter van bestuur van een scholengemeenschap die op tv durft te zeggen dat haar baan belangrijker is dan die van een leerkracht en dat ze daarom dus asociaal veel mag verdienen? Weg er mee. Geen sikkepit ontzag moet je er voor hebben.
En die Pietersen, die PSV-voetballer die na een smerige overtreding tegen PEC Zwolle een glazen deur kapot sloeg en daarmee zijn onderarm zo bezeerde dat hij weer in het ziekenhuis ligt? Gewoon levenslang schorsen. Hoezo net een ‘respect’-weekje achter de rug. Net als iedere wielrenner die verboden middelen gebruikt. Wie betrap wordt, mag nooit meer meedoen. En die schaatsers op gevaarlijk ijs, die moet je helemaal niet willen redden. Dat maakt het voor hen zelf ook veel spannender…
Of begint het nu een beetje op Theo Maassens conference te lijken die uiteindelijk iedereen het land uit wil, op zoek naar een echte democratie.
Nee, het zijn niet alleen kinderen die beter opgevoed moeten worden. Maar je moet wel ergens beginnen. En omdat de jeugd de toekomst heeft is het niet zo gek bij hen te beginnen.
Een mening over dit onderwerp? We nodigen je uit te reageren!