In verkiezingstijd hebben onze politici de mond vol met beloften als “betrouwbaarheid, openheid en geloofwaardigheid”. Maar zodra ze op het pluche zitten, zijn die beloften vergeten en worden inwoners met hun weloverwogen verzoeken en vragen, door diezelfde politici in de steek gelaten. Voorbeelden te over.
Openheid? Openheid rond De Zegge VII moest via de rechter worden afgedwongen en tot twee keer toe kreeg het gemeentebestuur een zoveelste stevige uitbrander.
Toch blijft de gemeenteraad maar doorgaan met zijn doofpotpolitiek. De onderzoeksrapporten betreffende de enorme bodemvervuiling op het voormalige perceel van ex-wethouder Haarman blijven onder de pet. Zonder legitieme reden. Haarman kent de inhoud van die rapporten immers allang. Openbaarmaking ervan kan dan ook noch voor ons inwoners, noch voor Haarman, nadelig zijn. Integendeel: openheid legt zelfs druk op het college om niet vrijgevig te zijn naar de ex-wethouder.
En dan nu de andere twee beloften: betrouwbaarheid en geloofwaardigheid. Twee deugden die met voeten worden getreden wanneer bestuurders liegen en ook dát is in Raalte aan de orde. Het is een stevige beschuldiging, maar ik zal die hierna onderbouwen.
Het verzoek om mij een kopie te sturen van het asbestonderzoeksrapport Heesweg 44/44a, wees de gemeenteraad af met de mededeling dat zo’n rapport niet bestaat. Het tegendeel is waar. Dit bewijst een door de Gemeente Raalte zelf (in juni 2012) bij Gedeputeerde Staten ingediend verzoek tot “vaststelling van de (…) spoedeisende saneringsnoodzaak” van de enorme rotzooi. Dit verzoek ging vergezeld van drie rapportages, alle drie betrekking hebbend op asbest. Conclusie: de gemeenteraad heeft snoeihard gelogen. Geen idee waarom, maar een feit is het.
Mijn verzoek aan de gemeenteraad om de geheimhouding op te heffen, wees de raad af met de dooddoener – de virtuele middelvinger – dat zij het niet zullen agenderen omdat het verzoek niet voldoet aan de criteria van een burgerinitiatief. Een banaal pesterijtje dus, er doorheen gejast met de macht van het getal: de meerderheid.
In de praktijk betekent deze absurde reactie het compleet uitschakelen van inwoners. U, de Raalter burger, kunt het bij deze gemeenteraad wel schudden. De raad zal uw brief niet accepteren wanneer die niet is ondertekend door minimaal honderd andere inwoners ouder dan 16 jaar.
Wist u overigens dat raadsleden bang zijn voor elkaar? Verwijten als “laat jij je voor het karretje spannen van de heer/mevrouw X?”, lijken binnen de agendacommissie zeer gevreesd. Nee, met intelligentie en prudent bestuur heeft het allemaal niets meer te maken.
Hans de Kort
Raalte