Wat zich uitte in grapjes met dubbele bodem, een agenda die zich vol stapelde tot aan de bewuste dag en bezorgdheid over wat er nu eigenlijk precies ging gebeuren. Ging de mens een spirituele verdieping hoger wonen, zou de aarde ontploffen of ontstond er in Nederland een tsunami zodat we met zijn allen naar Aalten moesten verhuizen. Want daar zou zich een nieuwe kuststrook gaan vormen.
Een andere overlevingsstrategie was een berg in Frankrijk, maar die bleek al tijdig door de burgemeester geblokkeerd, en een eventuele verhuizing naar het Caucasus-gebergte in Rusland leek mij niet echt een vooruitgang, gezien de extreme kou. Een Belg vertelde in het BNN-programma: De Week van Filomon – dat dat de beste plek was, maar zelf ging hij liever ergens anders wonen, waar – dat wilde hij niet vertellen. Dat was een verstandige beslissing, want er is dus niet gebeurd. Hoeft hij ook niets uit te leggen.
Uitleg werd wel van mij verwacht. Seniorzus kwam die dag uit school met de stelling dat de aarde zou vergaan, hoe zit dit? De hele klas had het erover. Ik kon deze vraag niet beantwoorden, ik kan alleen waarzeggen wanneer het mijn zoon betreft, die is bij tijden zeer voorspelbaar. Waar hij zich dan weer over verbaast dat ik dat weet. Mijn zesde zintuig is een handige tool, vertel ik hem. Maak hem verder ook niet wijzer.
Het was aan het einde van de betreffende decemberavond toen een klein meisje heel verdrietig naar beneden kwam en al snikkend vertelde dat ze nog steeds bang was dat de aarde zou vergaan. Want ja, de dag was nog niet ten einde, er kon nog steeds van alles gebeuren. “Ik ben zo bang, ik hoor telkens geluiden waarvan ik denk dat de aarde gaat ontploffen. Snif, snif.” Ik had zo’n vermoeden dat er een nieuwe trukendoos was opengetrokken. Haar ogen deden wel nattig aan, maar vertelden mij geen angst.
“Ik begrijp heel goed dat je bang ben voor een ontploffing van de aarde,” vertel ik haar. “Maar weet je, je hebt al een ontploffing overleefd en je woont er al een tijdje in. En dan heb ik het over je slaapkamer. Welterusten.” Morgen weer een dag.