Wielrenners op de weg, blijkbaar een grote ergernis. We schreven er recentelijk een stuk over in onze zondagse opinierubriek ‘pas op schrikdraad’. Dat ging over rechthoekige en ronde borden, toeristische en verplichte fietspaden dus. Dat leverde op de site een stroom van reacties op. We vroeger CRT om hun mening.
“Fietsvereniging CRT rijdt wekelijks, zomers en ’s winters, met meerdere groepen op de openbare weg of in het veld. Zo’n groep renners of mountainbikers kan agressie oproepen door de snelheid, de groepsgrootte en het rijgedrag,” stelt CRT-voorzitter Johan Kiekebosch. “Daarom hanteert het bestuur van de CRT de gedragsregels van de NTFU, de nationale fietsersbond. ,,Hou je aan de regels’’ is bijvoorbeeld zo’n norm, of ,,hou rekening met andere weggebruikers.”” De voorzitter verwijst naar de site van de Nederlandse Toer Fiets Unie.
“Zoiets is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Daarom werkt CRT met een systeem van toerleiders. Zij zetten niet alleen de route van die dag uit, maar zien er ook op toe dat de groep zich naar behoren gedraagt,” vervolgt de CRT-voorzitter.
“Bekendste knelpunt zijn smalle fietspaden. Als er sprake is van een rechthoekig bord, wat betekent dat het géén verplícht fietspad is, wordt er sowieso op de rijweg gereden. Automobilisten maken zich daar soms kwaad over, ten onrechte dus. Maar ook bij een verplicht fietspad kiest een toerleider er sporadisch voor toch de rijweg te nemen. Dit gebeurt nooit zomaar, en in ieder geval niet voor langere duur. Deze ‘verkeersovertreding’ wordt af en toe gemaakt om gevaarlijke situaties óp het fietspad te vermijden,” aldus Kiekebosch.
“Binnen de CRT is het rijgedrag steeds punt van gesprek. Zo werd onlangs afgesproken binnen de bebouwde kom van ieder dorp niet echt snelheid te maken. Ook wordt bij een te grote deelname (meer dan vijftien) de groep in tweeën gesplitst. Tijdens het fietsen corrigeert de een de ander, op niet mis te verstane wijze, en zo hoort het ook. “
“Dat neemt niet weg dat ook fietsers van de CRT ongetwijfeld af en toe in de fout gaan. Niets menselijks is ons vreemd. Toch blijven we altijd een stuk kwetsbaarder dan automobilisten, hoe indrukwekkend de geel-zwarte of oranje-zwarte trein van de CRT ook oogt. Van ons mag verwacht worden dat we ons gedragen, en iedereen mag ons daarop aanspreken. Andersom vragen we van automobilisten hetzelfde,” besluit Kiekebosch.