“Het was een bijzondere ervaring,” vertelt Frank Kleine Schaars. “Het was van te voren heel lastig om een beeld te vorm van wat ons te wachten stond. Uiteindelijk belandden we in twee grote militaire kampen, echt van een aantal kilometer bij een aantal kilometer. In de kampen troffen we enorm veel verschillende nationaliteiten, van Nederlanders tot Duitsers, Mongoliërs, Amerikanen. In de kampen zaten zelfs winkels en een bazaar, een soort marktje.” Echt angstige momenten heeft het duo niet doorstaan in Afghanistan: “Gelukkig is het gebied vrij rustig. Er is geen acute dreiging van aanvallen, maar het blijft een oorlogsgebied natuurlijk.”
Toen Kleine Schaars en Ten Kate gevraagd werden om naar Kunduz te komen, hoefden ze er niet lang over te denken. “We waren eigenlijk gelijk enthousiast. Het is een kans die niet zo heel vaak voorbij komt. We hebben natuurlijk wel eerst met het thuisfront overlegd, maar zelf hoefden we er niet zo heel lang over na te denken. Mijn vrouw was overigens ook heel blij dat ik weer terug was,” aldus Kleine Schaars.
Over de optredens is Kleine Schaars enthousiast. “Het was heel mooi. Een speciaal onderdeel van het leger organiseert twee tot drie keer per jaar dit soort activiteiten voor de troepen die er gelegerd zitten. Aangezien de missie voor militairen vaak niet langer dan een half jaar duurt, maken ze dit dus maar één keer mee. De meesten vonden het fantastisch dat er iets als dit georganiseerd wordt, ondanks dat er geen alcohol was, was iedereen enthousiast.”
De reis vanuit Nederland naar Kunduz en Mazer e Sharif was op zijn minst bijzonder te noemen. “Vanuit Eindhoven vlogen we naar Termez in Uzbekistan. We vlogen met Uzbekistan Airlines, dat was wel even schakelen,” grinnikt Kleine Schaars. Na zeven uur zetten de Wijhenaren voet op buitenlandse bodem. Vanaf daar zette de reis zich voort in een soort Hercules, in ieder geval een militair trainsportvliegtuig. Vanaf daar volgden verschillende kortere tripjes in kleine propellorvliegtuigjes.” In Kunduz traden de heren ongeveer een kilometer buiten het kamp op. Om op de plek voor hun optreden te komen, moesten ze speciale kleding aan en werden ze vervoerd in een gepantserd voertuig.
Bij terugkomst was het ook weer even omschakelen voor Feestlift. “Het is in Kunduz nu tussen de 30 en 35 graden. Het is er heel stoffig, het is bijna een woestijn waar je in terechtkomt,” aldus Kleine Schaars. “Als je dan weer in de Nederlandse regen staat, is het wel weer even wennen.”
Komend weekend staan er voor het duo weer optredens in de agenda en deze winter zitten ze waarschijnlijk weer in de sneeuw. Genoeg om naar uit te kijken voor Feestlift dus. “Maar het was voor ons wel een heel bijzondere ervaring,” sluit Kleine Schaars af.