Waar iedereen een etappe voor de aanvallers verwachte, ging er toch een sprinter met de winst aan de haal. ‘En hoe!?’ steekt onze man van wal. ‘Dat was geen sprint, dat was een aanval, die Cavendish denderde als een kanonskogel over iedereen heen. Zoiets zie je niet vaak.’ Onze man lijkt haast van z’n apropos.
Laten we vooruit kijken, morgen een tijdrit over 53,5 kilometer van Bonneval naar Chartres. Eentje voor de echte hardrijders, veelal rechte wegen tussen de Franse weilanden en nagenoeg geen hoogteverschil. ‘Zo’n laatste tijdrit is echt geen peil op te trekken. Alle renners zijn naar de kloten, de meeste zijn al blij dat ze Parijs kunnen ruiken dus een select groepje zal nog echt voor de etappezege gaan. Er zijn een aantal specialisten naar huis, zoals Cancellara en Tony Martin. Dus de klassementsmannen Bradley Wiggins en Froome zullen zeker vooraan eindigen. In welke volgorde? Ik denk dat Froome zeer getergd is, die kan hier zomaar z’n kopman voorbij streven, dit keer zonder naar ‘z’n oortje’ te moeten grijpen.
Dit soort tijdritten zijn de langste uit je leven. En ook al is het de voorlaatste etappe, Parijs is nog ver.