Heerlijk warm was het de afgelopen week. De meeste Lemelervelders voelden zich gezegend, maar er zaten er ook tussen die er een beetje bang van werden. Wat als de zon hun prachtige orchideeën deed verwelken? Wat als de bloemen die de warmte hadden overleefd met de erop volgende wind verdwenen? De Open Tuinen waren al in het weekend, het weekend waarover niet de beste weersvoorspellingen gedaan waren.
Gelukkig bleek op zaterdagochtend, nauwelijks na elven al, dat het met zowel de belangstelling uit de hemel, als de tuin wel goed zat. Daar stonden de eerste bezoekers al, met de fiets aan de hand. De zon scheen en niemand liet zich tegenhouden door eventuele buien in de toekomst. Zelfs de planten leken zich sterk gehouden te hebben, alsof ze wisten dat hun moment was aangebroken.
Bezoekers kregen tussen elf en vijf op zaterdag en zondag de kans om veertien verschillende tuinen te bekijken. En de verschillen waren groot. Sommige deelnemers woonden ergens buitenaf, hadden een enorme lap grond en lieten vooral de natuur de vrije loop, terwijl anderen elke vierkante meter van hun kleine dorpstuintje optimaal benut hadden en het tot een kunstwerk hadden omgetoverd. Vele tuinen waren afgemaakt met een mooie vijver of zithoek. Hier en daar zag je zelfs kippen, geiten, honden en ander wild rondlopen.
Aan het eind van de zondag hadden meer dan 350 mensen de tuinenroute gefietst of gereden, welke duidelijk stond beschreven in het door Tuin Ton Alferink gesponsorde boekje. Iedereen was lovend. Velen waren genoeg geïnspireerd voor eigen tuin of om zelfs volgend jaar zelf eens mee te doen. Ongeveer om kwart over vijf, toen de bezoekers weer veilig thuis zaten, landden dan de eerste druppels op het gras. Nu konden niet alleen de mensen ontspannen, maar ook de bloemetjes, de bomen, de grassprietjes en de wormen. Na een lange dag hadden ze wel bewezen wat ze waard waren en nu was het voor hen tijd om te genieten.
Meer foto's
